Οι θρυλικοί Ανδριανοπουλέοι του Ολυμπιακού

25/10/2011 

Το όνομα Ανδριανόπουλος βρίσκεται βαθειά μες τη συνείδηση των φιλάθλων του Ολυμπιακού και όχι μόνο σαν συνώνυμο του υψηλού ήθους και της αγωνιστικής ικανότητας.
Επτά αδέρφια στην ίδια ομάδα από τα οποία τα πέντε επί μια διετία (1928-29) αποτελούσαν την επιθετική πεντάδα του Ολυμπιακού και της Εθνικής μας ομάδας, ενώ παράλληλα τα τρία από αυτά (Γιώργος,Βασίλης,Λεωνίδας) τιμήθηκαν διαδοχικά με τον τιτλο του αρχηγού της Εθνικής. Σήμερα έφυγε από την  ζωή ο Λεωνίδας.


Γιάννης: Ο πρεσβύτερος απ' ολα τα αδέλφια πρωτοπαιξε με τα χρώματα του Πειραϊκού Συνδέσμου το 1918 και υπήρξε ο πρωτος μεγάλος τεχνίτης και επιτελικός νους που παρουσιάστηκε στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γι' αυτό και η προσωνυμία «δάσκαλος» την οποία του έδωσαν οι φίλαθλοι της εποχής του. Τα μυστικά του αθλήματος ο Γιάννης τα έμαθε σε ενα αγγλικό κολλέγιο που φοιτούσε κατά τα πρώτα χρόνια του Α' παγκοσμιου πολέμου.Με την ανατολή του 1924 πρωτοστάτησε μαζί με τον αδελφό του Γιώργο στην δημιουργία του ΑΠΣΠ και στη συνέχεια του Ολυμπιακού Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς και τελικά του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς.Στον τελευταίο παρέμεινε αγωνιζομενος μέχρι τις 16 Ιουνίου του 1929.Ο αξέχαστος άσσος και πρωτοπόρος του προπολεμικού μας ποδοσφαίρου χρημάτισε προπονητής και πρόεδρος του Ολυμπιακού καθώς και πρόεδρος της ΕΠΟ και της ΕΠΣ Πειραιά. Διεθνής μία φορά ο Γιάννης, πέθανε στις 6/11/1952 σε ηλικία 52 ετών.
Γιώργος: Ο δευτερότοκος Ανδριανόπουλος ήταν στην πραγματικότητα ο ηγέτης της δυναστείας αλλά και του Ολυμπιακού διακρινόμενος για το παροιμιώδες του πνεύμα άμιλλας.Ψηλός και σωματώδης – τον φώναζαν «Ποδάρα» – είχε εξαιρετική επίδοση τόσο στα σουτ όσο και στο ψηλό παιγνίδι και υπήρξε μέγας γκολτζής. Ο Γιώργος μετά τις 18/10/1931 οπότε και εγκατέλειψε τον αθλητισμό διακρίθηκε και στον πολιτικό στίβο.
Βουλευτής, δήμαρχος Πειραιά και υπουργος Εμπορικής Ναυτιλίας μερικά από τα αξιώματα που γνώρισε. Εγινε πέντε φορές διεθνής και σκόραρε ένα γκολ με την Εθνική ομάδα.Επί μία δωδεκαετία (1954-1967) χρημάτισε πρόεδρος του αγαπημένου του Θρύλου. Ο πατριάρχης των ερυθρολεύκων απεβίωσε στις 24/02/1980 στο Λονδίνο.
Σαν πρόεδρος του Γνωμοδοτικού Αθλητικού Συμβουλίου είχε προλάβει να σώσει με την ψήφο του τον «αιώνιο» από την ντροπή του υποβιβασμού όταν οι επαγγελματίες αρεοπαγίτες δικαστές τον έκριναν ένοχο δωροδοκίας (1976).
Ντίνος : Κλασσικός τύπος Πειραιώτη ,αυθόρμητος, εύθικτος,δυναμικός αλλά κατα βάθος «χρυσή καρδιά» γεννήθηκε το 1905.Ο κοσμαγάπητος Ντίνος ήταν ο μόνος βραχύσωμος και βαρύς Ανδριανόπουλος.Το γεγονός αυτό του εξασφάλισε και το γνωστο του παρατσούκλι «Μπουλούκος».
Ο Ντίνος ειναι και ο μόνος που ένα διάστημα παίζοντας στην Πειραϊκή Ενωση βρέθηκε αντιπαλος με τα αδέρφια του που αγωνίζονταν στον Πειραϊκό Σύνδεσμο. Τρομερός σουτέρ από κάθε απόσταση και δεινός σκόρερ ήταν μέχρι την εμφάνιση του Λεωνίδα ο δημοφιλέστερος Πειραιώτης παίκτης της εποχής του. Δυστυχώς ο μέσα δεξιά του Θρύλου εφυγε πρόωρα τόσο από τα γήπεδα (27 ετών) όσο και από τη ζωή (16/12/1962). Το χρίσμα του διεθνή πήρε έξι φορές και σημείωσε ένα τέρμα.
Λεωνίδας : Ο «στραβοσουγιάς» ή «Λιόλιος» γεννήθηκε το 1911 και ξεκίνησε την σταδιοδρομία του σαν αθλητής στίβου (13.76 στο τριπλούν).Ωστοσο στάθηκε αδύνατο να ξεφύγει απο το πεπρωμένο της οικογένειας και γύρισε στο ποδόσφαιρο. Κι έτσι στις 20/02/1927 πρωτοφόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα.
Ασύλληπτα ταχύς και δυνατος παικτης ,απέφευγε συστηματικά τις ντρίπλες αλλά έκανε τρομερά μπασίματα που αναστάτωναν τις αντίπαλες άμυνες.Ονομαστές επισης ήταν οι φαρμακερες και ακριβείς σέντρες που πραγματοποιούσε στις θυελλώδεις εφορμήσεις του από τα πλάγια.Δυστυχώς ο μεγάλος έξω αριστερά του Ελληνικού ποδοσφαίρου, (11 φορες διεθνής, 2 γκολ) σταματησε να αγωνιζεται και να συναρπαζει μόλις στα 24 χρονια του (25/12/1935).
Βασίλης : Το έκτο κατά σειρά παιδί από τα εννέα του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, γεννήθηκε το 1908. Ο τεχνικότερος άσος της πιο διάσημης αθλητικής οικογένειας της πατρίδας μας αγωνίσθηκε σε όλες τις θέσεις της επίθεσης με την ίδια μεγάλη επιτυχία.Ο «κελεμές» είχε τόσο σπουδαία τεχνική κατάρτιση και σημείωνε τόσο θεαματικά και αφθονα γκολ που μόνο ο Αγγελος Μεσσάρης και ο Θεολογος Συμεωνίδης μπορουσαν εκείνα τα χρονια να συγκριθούν μαζί του. Επτά φορές διεθνής με τρία γκολ ο Βασίλης εξελίχθηκε μετά την αποχώρησή του απο τα γήπεδα (1933) σε κορυφαίο παράγοντα του Ολυμπιακού ,της ΕΠΣΠ και της ΕΠΟ. Εξάλλου από το 1952 και μετά διετέλεσε αρκετες φορες εκλέκτορας της Εθνικής ομάδας.Ο δημοφιλής άσσος πεθανε το 1990.
Αριστείδης και Στέλιος: Ο πρωτος αγωνιζοταν σαν χαφ στον Πειραικο Σύνδεσμο και πεθανε μόλις 18 ετών.Ο Στέλιος έκανε το ντεμπουτο του στον Ολυμπιακό το 1930 σε ηλικία 19 ετών αλλά το 1934 ήταν κιολας μακριά από τα γήπεδα.

www.olympiacos24.gr/