Έκανε λάθη, αλλά δεν διαλύεται ο Ολυμπιακός

 

06/06/2014

 

  Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ο Ολυμπιακός έχασε τον τίτλο, ο προβληματισμός έχει κυριεύσει άπαντες σε σημείο… φρενίτιδας και ο Νίκος Ζέρβας γράφει στο www.sport-fm.gr για το τι έφταιξε, το τι μέλει γενέσθαι και τον Σπανούλη.

Το καλοκαίρι που άρχισε ημερολογιακά πριν από λίγες ημέρες, αναμενόταν ως το πιο εύκολο της σύγχρονης ιστορίας του Ολυμπιακού. Με δεδομένο πως τα μοναδικά συμβόλαια που λήγουν είναι των Περπέρογλου-Κατσίβελη και τον τίτλο που βάσει αγωνιστικής εικόνας φαινόταν να… έρχεται, άπαντες ανέμεναν δύο-τρεις προσθήκες για την ενδυνάμωση του ρόστερ και… διακοπές. Η αρνητική έκβαση των τελικών, όλα όσα έγιναν κατά τη διάρκειά τους και όσα συμβαίνουν από το τέλος του πέμπτου αγώνα και έπειτα, έχουν αλλάξει άρδην την κατάσταση. Σε σημείο που απορεί κανείς πως γίνεται οι ήρωες της προηγούμενης Πέμπτης, να είναι από πολλά ΜΜΕ και φήμες, εκτός ομάδας, ή να μην αξίζουν να φοράνε τη φανέλα της…


Στην Ελλάδα της εύκολης απογείωσης και προσγείωσης, όλα γίνονται θα απαντήσει κανείς, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση, ζούμε την πλήρη ισοπέδωση των πάντων. Αξιών, προσφορών, πληροφοριών και ο,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, που χαρακτηρίζουν τη μία μέρα μία ομάδα, «μοντέλο» και την επομένη… οίκο ανοχής. Η αλήθεια, όπως πάντα, είναι κάπου στη μέση. Χρειάζεται ψύχραιμη καταγραφή γεγονότων, φιλτραρισμένη άντληση πληροφοριών και σύνεση στη λήψη αποφάσεων. Βάσει αποτελέσματος, αλλά και αγωνιστικής εικόνας στα δύο τελευταία παιχνίδια της σεζόν, οι αδελφοί Αγγελόπουλοι, καλούνται να πάρουν περισσότερες αποφάσεις και να λύσουν επιπλέον θέματα απ’ όσα φαντάζονταν, όμως ένα είναι το σίγουρο. Δεν θα αποφασίσουν εν βρασμώ και θα κάνουν το καλύτερο, διαψεύδοντας όλους όσοι εμφανίζουν εικόνα διάλυσης.

Ξεκινώντας την καταγραφή του τι έφταιξε και ο Ολυμπιακός, έμεινε χωρίς τίτλο, οφείλουμε να αρχίσουμε από τη κορυφή. Όπως πολλάκις έχουν αποθεωθεί για τις επιλογές τους, την αλλαγή... πρωταθλητή Ευρώπης που έχουν φέρει σε ένα τμήμα που για πολλά χρόνια ήταν στην ανυποληψία, οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ, είναι αυτοί που φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη, όταν κάτι δεν πάει καλά. Αυτοί είναι οι ηγέτες του «καραβιού», οι πιο επιτυχημένοι παράγοντες στην ιστορία του τμήματος το οποίο αποδεδειγμένα υπεραγαπούν. Από αυτούς και τους «στενούς» τους συνεργάτες λαμβάνονται οι αποφάσεις, οπότε καλούνται να δουν τι πήγε στραβά (όσα καταγράφονται δεν αναιρούν τη προσφορά τους) και να το διορθώσουν. Το επιτυχημένο μοντέλο του «σφικτού» μπάτζετ λογικά θα συνεχιστεί, μια και οι δύσκολοι καιροί που διανύουμε το επιτάσσουν. Όμως δεν γίνεται να μην καταγραφεί πως σε αυτό, ή αν θέλετε στις λανθασμένες επιλογές που έγιναν στο πλαίσιό του, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό το γεγονός της φετινής λειψυδρίας σε τίτλους. Το είπαν άλλωστε και οι ίδιοι, «δεν γίνεται συνέχεια να είσαι στη κορυφή, όταν οι άλλοι ξοδεύουν τριπλάσια».

Η ουσία, είναι πως ο Ολυμπιακός, έχασε μετά το 2012 μία τεράστια ευκαιρία να είναι πρώτος για αρκετά χρόνια. Με τον Παναθηναϊκό σοκαρισμένο από την αποχώρηση Ομπράντοβιτς, μοναδικούς παίκτες που παρέμειναν τους Διαμαντίδη και Τσαρτσαρή, επέλεξε να μειώσει το μπάτζετ με τις γνωστές απώλειες προπονητή (Ίβκοβιτς) και παικτών της τελευταίας διετίας. Αντί για σερί στην Ελλάδα, είδε τους «πράσινους» να κάνουν δυο νταμπλ, έχοντας μάλιστα –κατά γενική ομολογία- κατώτερη ποιοτικά ομάδα. Ε, δεν μπορεί να μην έβαλε το… χεράκι της και η «σφικτή» οικονομική πολιτική που ακολουθείται πλέον (γιατί παλαιότερα γινόταν αλόγιστη σπατάλη) σε όλα τα επίπεδα.

Κεφάλαιο ΚΕΔ-ΕΟΚ-ΕΣΑΚΕ

Αυτό που «καίει» περισσότερο απ’ όλα και αποτελεί μεγάλο θέμα συζήτησης στον κόσμο, στους αθλητές και όλους όσοι κινούνται γύρω από τον οργανισμό του Ολυμπιακού, είναι η αντιμετώπιση που έχει από τα κέντρα αποφάσεων του ελληνικού μπάσκετ. Έγραφα στο προηγούμενο άρθρο πως το timing της επίθεσης στον πρόεδρο της ΕΟΚ, Γιώργο Βασιλακόπουλο, ήταν λανθασμένο γιατί ακολουθούσε πέμπτος αγώνας, όμως όποιος θέλει να δει την αλήθεια κατάματα, θα συμφωνήσει πως δεν ΓΙΝΕΤΑΙ μια ομοσπονδία ή μία επιτροπή διαιτησίας να διοικείται χρόνια από τους ίδιους ανθρώπους. Στο παρελθόν, οι ίδιοι έχουν δώσει εγγυήσεις στους ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού για 50-50, όμως μηδέν εις το πηλίκο.

Δεν είναι μόνο η διαιτησία, που –σε αντίθεση με άλλα χρόνια- φέτος έπαιξε μηδαμινό ρόλο στη διαμόρφωση του αποτελέσματος, αλλά η όλη αντιμετώπιση, η κοροϊδία και ο ωχαδερφισμός που εισπράττουν οι άνθρωποι της ομάδας από τους καρεκλοκενταύρους των δύο ενώσεων. Όταν απέναντί σου έχεις τον έναν εκ των δύο συλλόγων που ουσιαστικά κρατάνε όρθιο το ελληνικό μπάσκετ, οφείλεις να τον σέβεσαι και όχι να απαντάς με ένα «έτσι είναι, δεν αλλάζει και αν σας αρέσει», σε οτιδήποτε σου φέρει αντίρρηση. Αν επίσης θεωρείς πως είσαι σωστός, οφείλεις να δίνεις στοιχεία και ντοκουμέντα, (Ασφάλειες, χρήματα για wild card, συμβόλαια κλπ κλπ) και να δικαιολογείς με βάσιμα επιχειρήματα τον τρόπο που επιλέγεις τις… σφυρίχτρες.

Τα παραπάνω, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση άλλοθι για την φετινή αποτυχία. Ακόμα-ακόμα και να υφίσταται τέτοιο, θα πρέπει οι δύο πολύ ισχυροί παράγοντες για την οικονομία ενός ολόκληρου κράτους, να βρουν τους τρόπους για να καταπολεμήσουν, ότι πιστεύουν πως του στερεί τις επιτυχίες. Τρόποι υπάρχουν πολλοί, αρκεί να βρεις καταλληλότερο και αποδοτικότερο, από το να βλέπεις τον πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ, να παρακολουθεί τον πέμπτο τελικό, στο πλάι του προέδρου που ο αθλητικός δικαστής του οργανισμού που διοικεί έχει τιμωρήσει με απαγόρευση.

Πρόωρες ανανεώσεις

Ένα ακόμη λάθος που βρήκε και βρίσκει μπροστά του Ολυμπιακός, είναι το θέμα τον πρόωρων ανανεώσεων. Στις εποχές του άκρατου επαγγελματισμού, δεν είναι δυνατόν παίκτες «λαχεία» που ήρθαν με χαμηλά συμβόλαια, έδωσαν τα πάντα για να πετύχει ο σύλλογος να μην «δένονται» νωρίτερα απ’ ότι η αγορά θα τους καλέσει με περισσότερα χρήματα. Οι «ερυθρόλευκοι», την πάτησαν με τον Χάινς (θα μπορούσαν να τον είχαν ανανεώσει με πολύ λιγότερα απ’ όσα τελικά του πρόσφεραν πέρυσι το καλοκαίρι), με τον Παπανικολάου και πάνε να πάθουν το ίδιο και με τον Περπέρογλου. Είναι σεβαστή η κάθε λογική και νοοτροπία, όμως εκ του αποτελέσματος η ομάδα ζημιώθηκε και έχασε παίκτες που κάλλιστα θα μπορούσαν να γίνουν «σημαίες».

«Φάκελος» Μπαρτζώκας

Το γεγονός πως ο Ολυμπιακός έμεινε χωρίς τίτλο σε μία σεζόν που έδειχνε καλύτερος από τον Παναθηναϊκό του νεόκοπου και εν μία νυκτί προπονητή Φραγκίσκου Αλβέρτη, δεν μπορεί να μην «ακουμπάει» τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Κανένας δημοσιογράφος δεν ξέρει περισσότερο μπάσκετ, ακόμα και από προπονητή Β΄ ΕΣΚΑ, όμως η ομάδα παρουσιάστηκε απροετοίμαστη ψυχολογικά και αγωνιστικά στο 4ο και 5ο ματς και αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό ευθύνη του προπονητή. Αυτό που ξενίζει, είναι πως ο Έλληνας τεχνικός δεν ανέλαβε ως όφειλε το μερίδιο που του αναλογεί, δεν αναγνώρισε τα σφάλματά του, έψαξε και πάλι για δικαιολογίες, γεγονός που έκανε τη θέση του στον πάγκο επισφαλής. Αδιαμφισβήτητα, είναι καλός προπονητής, κατά διαστήματα το μπάσκετ που έπαιξε ο Ολυμπιακός ήταν απολαυστικό, είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων με μεγάλο μέλλον στη προπονητική, αλλά φέτος, έκανε λάθη που στοίχισαν.

Όπως και ο ίδιος έχει παραδεχθεί, είναι κακός στην επιλογή ξένων παικτών υπό πίεση, αλλά στον πρωταθλητισμό, αυτό το στοιχείο είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο. Προσθήκες παικτών όπως οι Πέρκινς, Πάουελ, Μπέγκιτς, Μουν, Σίμονς και Κόλινς, δεν βοήθησαν, η επιστροφή Σερμαντίνι (ζήτημα αν έπαιξε 100 λεπτά) την ώρα που η ομάδα «καιγόταν» για έναν σπουδαίο γκαρντ, δεν βοήθησε καθόλου. Σε αυτό, φταίει και το περιορισμένο μπάτζετ, όμως η ουσία είναι πως ο προπονητής είναι αυτός που της χρεώνεται. Όπως και τα εντός παρκέ θετικά (εξαιρετική αντιμετώπιση του θηρίου που λεγόταν Ρεάλ), αλλά και τα αρνητικά (μη χρησιμοποίηση του Παπαπέτρου, μη εύρεση τρόπου απελευθέρωσης του Σπανούλη απέναντι στην άμυνα του Παναθηναϊκού).

Για τον κόουτς, είναι απορίας άξιο το γιατί μετά τον περυσινό θρίαμβο στο Λονδίνο –μακριά από εμένα τα "το πήρε με την ομάδα του Ίβκοβιτς"- δεν απελευθερώθηκε και δεν απάλλαξε τον εαυτό του από το άγχος της αμφισβήτησης. Είναι δεδομένο πως η πίεση που είχε μεταφερόταν στους παίκτες, ενώ δεν μπορεί να μην στοίχισε στην συγκέντρωσή του το γεγονός πως διαμαρτυρόταν συνεχώς και από το πρώτο λεπτό στους τελικούς. Δουλειά του προπονητή είναι να συσπειρώνει, να παίρνει πάνω τους τις ευθύνες και να έχει σε εγρήγορση τους παίκτες του. Με οποιοδήποτε τρόπο. Ακόμα και αν θεωρεί πως τον αδικούν –σε πολλές περιπτώσεις έγινε- θα πρέπει η οργή να μεταβάλλεται σε κίνητρο στα αποδυτήρια και όχι να γυρίζει μπούμερανγκ στην ομάδα.

Απώλεια μεγαλύτερη και από το πρωτάθλημα

Ο άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία του Ολυμπιακού στο μπάσκετ μετά τους Αγγελόπουλους, είναι αδιαμφισβήτητα ο Βασίλης Σπανούλης. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε τι έχει πετύχει, αλλά και το ότι στους τελικούς ήταν κατώτερος των περιστάσεων, χωρίς να φταίει μόνο αυτός. Γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους τι δεν έκανε και είχε το σθένος να αναλάβει την ευθύνη. Η απογοήτευση και η σκέψη αποχώρησης ίσως είναι εν θερμώ και θα αποτελέσει οριστικά παρελθόν, αν η διοίκηση του δημιουργήσει ξανά στόχους και του εγγυηθεί πως η προσπάθεια του χρόνου θα είναι ακόμα πιο δυνατή και «θωρακισμένη». Είναι θέμα προσέγγισης και καθαρών εξηγήσεων, που πάντα είχαν στις σχέσεις τους οι δύο πλευρές.

Δεν γίνεται 100-200 αγνώμονες, ευκαιριακοί, κριτές των πλήκτρων του ηλεκτρονικού υπολογιστή και άσχετοι από το άθλημα, να καθορίσουν μία καριέρα, μία σχέση ομάδας-παίκτη και μία προσφορά που δεν μετριέται με συμβόλαια και χρήματα. Μπορεί με τα λεφτά που θα εξοικονομήσει ο Ολυμπιακός σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο να φτάνουν για να έρθουν τέσσερις-πέντε σούπερ ξένοι, όμως ηγέτες σαν τον Σπανούλη και τον Διαμαντίδη, δεν υπάρχουν στην Ευρώπη όσο και αν ψάξει κανείς. Στο διά ταύτα, θα έχει χαθεί κάτι περισσότερο από ένα πρωτάθλημα και κάποιοι θα το καταλάβουν μετά την απομάκρυνση από το… ταμείο.

Το… μαχαίρι και το καρπούζι για ΟΛΑ τα θέματα, ανήκει στους αδελφούς Αγγελόπουλους. Σημασία έχει όταν «πέφτεις» να σηκώνεσαι πιο δυνατός και να διορθώνεις τις ατέλειες. Σαν σύλλογος ο Ολυμπιακός, έχει όλες τις προϋποθέσεις να επιστρέψει σύντομα στη κορυφή και προπάντων, να διαψεύσει τις Κασσάνδρες που κάνουν λόγω για… διάλυση. Γνώση και παραδοχή χρειάζεται…

Υ.Γ. Το να μπούμε σε ονοματολογία γι’ αυτούς που θα έρθουν ή θα φύγουν, δεν έχει νόημα, από τη στιγμή που δεν έχουν ξεκαθαρίσει τα βασικά (προπονητής, Σπανούλης). Ψυχραιμία λοιπόν…


ALEX WEB RADIO/TV