Η ανηθικότητα του νόμιμου και η …χαρά των Γηραιών

22.06.2011  
Ως Μεσσία παρουσιάζουν κάποιοι (κυρίως μέσα από την ομάδα) τον Ψωμιάδη για λογαριασμό του «γηραιού», ενώ πριν από λίγο καιρό έδιναν μαθήματα ήθους και μαχητικής διάθεσης.

Αυτή, όμως, είναι η μοναδική προοπτική για τον Ηρακλή; Η διάλυση της Καβάλας για τη δική του σωτηρία; Ο θάνατός σου, η ζωή μου δηλαδή; Είναι παράλογο να παρουσιάζεται ο Ψωμιάδης ως η μοναδική λύση για τον «γηραιό», την ώρα που σε επίπεδο οπαδών μάλιστα υπάρχει μία αμηχανία γύρω από το θέμα. Των φιλάθλων που πριν από λίγο καιρό έβγαιναν στους δρόμους και ζητούσαν δικαιοσύνη και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Είναι, άραγε, ικανοποιημένοι από τις εξελίξεις των τελευταίων ωρών;
Είναι δυνατόν να υπάρχουν σήμερα φίλοι του Ηρακλή που πανηγυρίζουν, μιλώντας για τη νέα σελίδα της ομάδας τους; Αυτό ορίζει η τεράστια ιστορία του Ηρακλή; Να κομπάζουν οι οπαδοί του φωνάζοντας «Ανάσταση», επειδή η ομάδα κατέληξε στα χέρια ενός επαγγελματία παράγοντα, που την ανάλαβε, βάζοντας στο φέρετρο μία ολόκληρη κοινωνία;
Αλήθεια, το δράμα του διπλανού δεν τους ενδιαφέρει; Δεν απασχολεί κανένα, το γεγονός ότι η σωτηρία (όπως την αποκαλούν εντελώς λανθασμένα) του Ηρακλή βασίστηκε στην καταστροφή ενός ιστορικού συλλόγου, που βυθίζει σε αθλητικό πένθος μία ολόκληρη κοινωνία, μία ολόκληρη πόλη, μία ομάδα;
Για αυτό βγήκαν στους δρόμους οι φίλοι του Ηρακλή; Για να καταλήξουν στα χέρια ενός παράγοντας που αγοράζει και πουλάει όπως και όποτε γουστάρει;
Πως θα τους φανεί αν μεθαύριο πάρει τον Ηρακλή ο Ψωμιάδης και τον μεταφέρει στα Τρίκαλα, ή στην Κοζάνη, κάνοντας την ΠΑΕ… Πατίστα; Μέχρι και στο Παρίσι μπορεί να την πάει, χωρίς να του πει κάποιος το παραμικρό. Αλλά, έτσι είναι