Μανωλιουδάκη: «Ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν ξεχνά!»

11 Αυγούστου, 2011

Η Φιλιώ Μανωλιουδάκη τιμήθηκε το μεσημέρι από τον αντιπεριφερειάρχη Χανίων Απόστολο Βουλγαράκη,  για την μεγαλύτερη επιτυχία αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού!
Η Μανωλιουδάκη μίλησε επίσης για όλους και για όλα στο Flashnews.gr
Μετά την τεράστια επιτυχία του χρυσού μεταλλίου μας είχες δηλώσει ότι ζεις ένα όνειρο και δεν θες να ξυπνήσεις. Έχουν περάσει κάποιες μέρες, μπορούμε να πούμε ότι… ξύπνησες; Έχεις συνηδειτοποιήσει τι καταφέρατε;
«Όχι δεν το έχω συνηδειτοποιήσει ακόμα. Λίγο το έχουμε ζήσει, που μας φωνάζουν από εδώ και εκεί στα κανάλια, να δούμε τον πρωθυπουργό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και όλα αυτά και λες τι γίνεται ξαφνικά; Δεν το έχω συνηδειτοποιήσει ακόμα και νομίζω θα αργήσουμε για να καταλάβουμε πόσο σημαντική είναι η πρώτη θέση».
Μιλάμε για την μεγαλύτερη επιτυχία αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος σε εθνικό επίπεδο. Πετύχατε έναν άθλο και μιλάμε για την πιο επιτυχημένη Εθνική ομάδα. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς;
«Είναι σημαντικό γιατί δυστυχώς μας έχουν στην αφάνεια και σιγά-σιγά πρέπει να καταλάβουνε ότι το άθλημα μας έχει πάρα πολλές επιτυχίες, όχι μόνο τώρα και παλιότερα, και ίσως θα έπρεπε να το δούνε διαφορετικά το πόλο και όχι σαν ένα άθλημα που εντάξει κάτι γίνεται. Τα τελευταία τρία χρόνια η ομάδα είναι από 4η στον κόσμο, πέρσι 2η στο Ευρωπαϊκό, τώρα πρώτη στο Παγκόσμιο. Έχουμε πάρει το Ολυμπιακό μετάλλιο, δεν έχει λείψει ποτέ το ανδρικό από Ολυμπιάδα και είναι σημαντική ιστορική ομάδα».

Τι άλλο μπορούμε να περιμένουμε από την γυναικεία ομάδα του πόλο; Έχετε πάρει μετάλλια σε όλες τις σπουδαίες διοργανώσεις, ήρθε και το χρυσό στο Παγκόσμιο, μπορεί να υπάρξει διάρκεια;
«Θεωρώ ότι θα υπάρξει διάρκεια. Τώρα στόχος μας είναι να περάσουμε στην Ολυμπιάδα γιατί δυστυχώς δεν υπάρχει εισιτήριο επειδή βγήκαμε πρώτες στο Παγκόσμιο και θα παλέψουμε στο Προολυμπιακό τον Απρίλη. Στόχος μας είναι πρώτα να περάσουμε και από εκεί και πέρα ένα μετάλλιο».
Όσον αφορά την πορεία μέχρι την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου, πώς την κρίνεις και ποιο θεωρείς ότι ήταν το δυσκολότερο εμπόδιο;
«Νομίζω το πιο σημαντικό παιχνίδι ήταν με την Ρωσία, γιατί βγήκαμε πρώτες στον όμιλο και μετά μας έτυχε πιο εύκολο χιαστί. Θεωρώ ότι ήταν το καλύτερο παιχνίδι μας που παίξαμε, ειδικά αμυντικά με το να δεχθείς 5 γκολ. Οπότε εκεί πέρα κατάλαβες ότι εφόσον κερδίζεις την Ρωσία, που μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν στην καλύτερη φόρμα της, γιατί όχι να πας και για ένα μετάλλιο;».
Στον τελικό ήταν ο ιδανικότερος αντίπαλος η Κίνα, παρά το γεγονός ότι ήταν οικοδέσποινα;
«Παρόλο που ήταν οικοδέσποινα θεωρώ ότι ήταν πολύ ιδανικός αντίπαλος. Γιατί ήταν ομάδα που ξέραμε πως παίζει, την είχαμε διαβάσει, ξέραμε πως αν παίξουμε καλά δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα γιατί δεν είναι ομάδα που μπορεί να σου κάνει ζημιά από εκεί που δεν το περιμένεις. Είναι πολύ καλή ομάδα και έχουνε κι αυτοί ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια αλλά σαφώς προτιμούσαμε την Κίνα από ότι για παράδειγμα την Ρωσία».
Ο αρχικός στόχος για τον Παγκόσμιο ποιος ήτανε; Υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού σας ένα μετάλλιο;
«Στόχος μας στην αρχή ήταν να μπούμε 8άδα, μετά να καταφέρουμε αυτό που κάναμε στην Ρώμη και να μπούμε 4άδα. Μεταξύ μας το συζητάγαμε γιατί όχι ένα μετάλλιο αλλά δεν το είχαμε στο μυαλό μας ότι θα πάρουμε το χρυσό σε καμία περίπτωση. Στην πορεία προέκυψε»
Την δική σου παρουσία στο Παγκόσμιο πως την κρίνεις;
«Είμαι ευχαριστημένη γιατί πήραμε το χρυσό. Στόχος μου ήταν σε κάθε στιγμή που έμπαινα και μου δινόταν η ευκαιρία να πάιξω να βοηθήσω την ομάδα 100% και αυτό ήθελα να καταφέρω. Προσπαθείς σε μια εθνική ομάδα να δώσεις πάντα το 100% και ήθελα να μου βγει αυτό στα παιχνίδια. Σε κάποια μου βγήκε, σε κάποια άλλα λιγότερο. Γενικά είμαι ευχαριστημένη γιατί όποτε μου δινόταν η ευκαιρία να βοηθήσω το έκανα».
Τι σημαίνει για εσένα η εθνική ομάδα και πόσο σημαντικό είναι να αγωνίζεσαι με τα χρώματα της εθνικής;
«Νομίζω ότι είναι η πιο τιμητική διάκριση που μπορείς να έχεις στην αθλητική σου καριέρα το να παίζεις στην εθνική ομάδα. Πόσο μάλλον να είσαι μέλος σε μία ομάδα που είμαστε σαν μια οικογένεια και τα τελευταία τρία χρόνια έχει αλλάξει ριζικά από την προηγούμενη… παλαιοληθική εποχή που υπήρχε και βλέπεις ότι αυτή η ομάδα έχει στόχους, τους καταφέρνει σιγά-σιγά και σίγουρα έχει και συνέχεια».
Ολυμπιακός και ο «Τζιοβάνι του πόλο»
Πέρα από την διάκριση με την εθνική φέτος ήταν η χρονιά σου αφού ήρθαν οι διακρίσεις και σε προσωπικό επίπεδο και σε συλλογικό με τον Ολυμπιακό. Είσαι στην καλύτερη φάση της καριέρας σου ή να περιμένουμε σπουδαιότερα πράγματα στο μέλλον;
«Αυτό δεν το ξέρω, αν θα μπορέσω να παίξω καλύτερα. Είμαι σε ηλίκια που έχει ωριμάσει το παιχνίδι μου και σαφώς και τις κατάλληλες εμπειρίες τα τελευταία χρόνια που παίζουμε σε υψηλό επίπεδο. Σίγουρα μου ήρθε η ανάδειξη της MVP του πρωταθλήματος χωρίς να το περιμένω. Όλα αυτά οφείλονται και στον προπονητή του μου τον Χάρη Παυλίδη, που τα τελευταία έξι χρόνια αυτός με πήρε και μπορώ να πω ότι με έκανε παίκτρια. Δεν ξέρω τι μπορώ ακόμα να προσφέρω. Θα προσπαθώ όσο παίζω, προσπαθείς δεν σταματάς»
.
Ήσουν από τις πρωταγωνίστριες για να φτάσει ο Ολυμπιακός στο πρωτάθλημα και ήρθε και η ανάδειξή σου σαν πολυτιμότερη.
«Σε αυτά τα παιχνίδια έτυχε να είμαι το πρόσωπο. Δεν θεωρώ ότι ήμουνα το πρόσωπο γιατί η ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα δεν είναι ατομικό κατόρθωμα ώστε να πει κάποιος ότι η Μανωλιουδάκη έκανε κάτι. Το έκανε ο Ολυμπιακός. Θεωρώ απλά ότι εκείνες τις ημέρες ίσως ένοιωθα καλύτερα και είχα περισσότερο πάθος και όρεξη για να κερδίσουμε. Σαφώς όλη η ομάδα ήθελε να πάρουμε το πρωτάθλημα γιατί ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη χρονιά και λέγαμε αφού φτάσαμε εδώ μην πάει χαμένος όλος ο κόπος μια ολόκληρη χρονιά που κάναμε και δεν δούμε να ανταμείβεται. Στεναχωρηθήκαμε πάρα πολύ και από το Φάιναλ-Φορ έτσι όπως χάσαμε με την Οριζόντε και δεν περάσαμε στον τελικό. Απλά θεωρώ ότι πήγαμε συγκεντρωμένες σε αυτά τα παιχνίδια γι’ αυτό πήραμε το πρωτάθλημα».
Ο κόσμος του Ολυμπιακού σας «αγκάλιασε» σαν ομάδα. Για σένα προσωπικά είδαμε κάποια σχόλια από συμπαίκτριες σου του τύπου «ο Θεός είναι Κρητικός» και από τους φιλάθλους που σε χαρακτήρισαν ως «Τζιοβάνι του πόλο». Πως το σχολιάζεις όλο αυτό;
«Ο κόσμος φέτος μας στήριξε πάρα πολύ. Ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές ήταν αυτοί που και οικονομικά μας στηρίξανε και με βοήθεια ψυχολογική. Για τις συναθλήτριες μου αυτό το σχόλιο βγήκε από θέμα σοβαρού-αστείου και συνεχίσανε να το λένε ότι ο Θεός είναι Κρητικός. Το σχόλιο του κόσμου ότι είμαι ο Τζιοβάνι, εντάξει δεν παίζουμε ποδόσφαιρο που έχουνε αναγνώριση. Όταν το άκουγα στην κερκίδα αναρωτιόμουνα τι λένε τώρα; Πως παρομοιάζουν μια αθλήτρια με έναν παίκτη που έχει γράψει ιστορία. Όλα αυτά με κάνανε χαρούμενη, δεν μπορώ να πω. Ειδικά μετά που πήραμε και το πρωτάθλημα»
Δεν το έχεις σκεφτεί ότι μέσα από αυτές τις διακρίσεις κι εσύ γράφεις την δική σου ιστορία στον Ολυμπιακό;
«Ο Ολυμπιακός είναι ένα σωματείο όπου οι περισσότεροι αθλητές προσπαθούνε να γράφουνε ιστορία. Είναι ένας σύλλογος που κάθε αθλητής νομίζω θέλει να παίξει και είμαι χαρούμενη που είμαι μέλος του και έχω καταφέρει τα δύο μου πρωταθλήματα να τα έχω πάρει σε αυτόν τον σύλλογο τα τελευταία 4 χρόνια. Τα προβλήματα δεν παύουν να υπάρχουνε αλλά νομίζω θα έρθουν καλύτερες μέρες γιατί ήταν λίγο-πολύ δύσκολα φέτος αλλά ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν ξεχνά».
Ήταν η πιο δύσκολη χρονιά φέτος για τον σύλλογο;
«Είχα ξαναβιώσει καταστάσεις να είμαστε 4-5 μήνες απλήρωτες. Αλλά αυτό που βιώσαμε φέτος ήταν πρωτόγνωρο. Αναγκαστήκαμε να κάνουμε εκδήλωση για να μπορέσουμε να μαζέψουμε κάποια χρήματα για να πληρώσουμε τις ξένες να μην φύγουνε γιατί είχαμε την Ευρώπη. Τέτοιες καταστάσεις που ζήσαμε δεν υπήρχανε. Λες ακόμα και τώρα ότι βγήκες από μια χρονιά αλώβητος παίρνοντας το πρωτάθλημα και μας ρωτάνε πως τα καταφέρατε; Γιατί είμαστε ακόμα και τώρα απλήρωτες. Οπότε λες κάνεις υπομονή αλλά μέχρι πόσο;».
Ο φετινός Ολυμπιακός ήταν «χτισμένος» για να κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης;
«Θεωρώ πως ναι, απλά αργήσαμε λίγο να το καταλάβουμε. Το καταλάβαμε στο τρίτο οκτάλεπτο με την Οριζόντε όταν χάναμε 11-6 και γυρίσαμε το παιχνίδι. Μετά δυστυχώς δεν μας αφήσανε. Γιατί καλώς ή κακώς οι άλλες ομάδες τα είχανε όλα, πέρα από μάνατζερ που μπορούσαν να κανονίσουνε τέτοια θέματα. Έχουνε διπλά και τριπλά μπάτζετ σε σχέση με εμάς οπότε μπορούνε να έχουν καλύτερη αντιμετώπιση από τους διαιτητές. Αλλά θεωρώ ότι μας το κλέψανε το Φάιναλ-Φορ και μας άφησε μια ιδιαίτερη πικρία. Το νοιώθαμε ότι φέτος μπορούσαμε να το κατακτήσουμε».
Αυτός είναι στόχος και για τη νέα χρονιά ή είναι νωρίς ακόμα για να πεις πως σε τι κατάσταση θα είναι ο Ολυμπιακός;
«Στον Ολυμπιακό αν συνεχίσουνε να είναι ο ίδιος κορμός που είχαμε πέρσι μαζί και με τον Χάρη (σ.σ. Παυλίδη). Σίγουρα οι στόχοι θα είναι πάλι υψηλοί. Δεν ξέρω από ξένη τι μπορούμε να βρούμε. Γιατί δεν έχουμε φουνταριστό και δεν έχεις την πολυτέλεια να βρεις από την Ελλάδα άρα θα αναγκαστούμε να ψάξουμε στην ξένη αγορά. Οι στόχοι πάντα όταν παίζεις στον Ολυμπιακό είναι το πρωτάθλημα και φέτος επειδή δεν θα παίξουμε στο Τσάμπιονς Καπ αλλά στο Λεν, στόχος θα είναι το Λεν Τρόφι. Όταν είσαι στο σωματείο αυτό δεν κοιτάς κάτι άλλο. Στόχος είναι πάντα ένας».
Το μυστικό της επιτυχίας ποιο είναι και κρατηθήκατε στα δύσκολα;
«Είμαστε μία οικογένεια. Ο Χάρης μας στηρίζει πάρα πολύ. Είναι ο κύριος και μοναδικός λόγος που η ομάδα έμεινε μέχρι το τέλος. Μας έχει περάσει αυτό το οικογενειακό κλίμα, που εγώ το έχω ζήσει και παλιότερα και στην προηγούμενη ομάδα που ήμασταν και θεωρώ ότι αυτές οι στιγμές που ζούμε μεταξύ μας είναι μοναδικές. Είμαστε μια οικογένεια και ούτε έχουμε τριβές μεταξύ μας. Αν είχαμε μετά από όλα αυτά θα είχαμε διαλυθεί».
Εσύ έχεις ένα λόγο παραπάνω να νοιώθεις οικογενειακά γιατί υπάρχει και Χανιώτικη «παροικία» στην ομάδα.
«Αυτό μας λένε όλοι. Τι έχετε κάνει Χανιώτικη παροικία; Τι να κάνουμε λέμε που εμείς στα Χανιά βγάζουμε αθλήτριες; Φέτος ήμουνα εγώ, η Μαρία Μπαλωμενάκη, η Ηλέκτρα Ψούνη, η Ανθή Μυλωνάκη και η Κλεάνθη Πενταράκη».
Πως είναι η συνύπαρξη με αθλήτριες από τον τόπο σου;
«Δεν ένοιωσα ξεχωριστά με αυτά τα κορίτσια επειδή είναι από τα Χανιά. Όλες είμαστε δεμένες και δεν μπορώ να πω ότι επειδή υπήρχαν οι Χανιώτισσες ένοιωσα ξεχωριστά. Γενικά είχαμε με όλα τα κορίτσια τις ίδιες καλές σχέσεις».
Είδαμε ότι είστε τόσες αθλήτριες στον Ολυμπιακό από τα Χανιά. Γενικότερα ο Ν.Ο. Χανίων έχει βγάλει αθλητές και στο αντρικό πόλο και στο γυναικείο. Το σχόλιο σου;
«Ο ΝΟΧ δεν ξέρω πόσα χρόνια βγάζει αθλητές σε υψηλό επίπεδο. Δεν ξέρω από πού να αρχίσω και δεν θα πω ονόματα γιατί σίγουρα θα ξεχάσω κάποιον. Με θλίβει όμως που τα τελευταία χρόνια η ομάδα έπεσε στην Α2 και τα κορίτσια στην Β’ Κατηγορία. Βλέπω ότι γίνονται προσπάθειες και η ομάδα ανέβηκε στην Α1 και το γυναικείο στην Α2. Προσπαθούνε να ξαναγυρίσουνε στον παλιό ΝΟΧ και είναι κάτι που με χαροποιεί. Σίγουρα έχει τις υποδομές με τα κολυμβητήρια αν καταφέρουνε να το κρατάνε ανοικτό γιατί μαθαίνω ότι είχανε τεράστια προβλήματα. Κάποια στιγμή θα ήθελα να ξανακούσω την ομάδα να παίζει για τις θέσεις 2-3 και όλα αυτά που έχουνε κάνει και είχανε γράψει ιστορία».
Τα δικά σου συναισθήματα από τα Χανιά και τι αναμνήσεις έχεις;
«Δεν έχω ιδιαίτερες αναμνήσεις από εδώ γιατί ξεκίνησα μεγάλη το πόλο. Έπαιξα 4 χρόνια και μετά έφυγα. Σίγουρα νοιώθω οικεία γιατί είναι οι πρώτες μου… βουτιές στην πισίνα του κολυμβητηρίου Χανίων. Δεν μπορώ να πω ότι μου έχει λείψει, γιατί στα παιδικά μου χρόνια είχαμε πολλές επιτυχίες με τις νεάνιδες αλλά έτυχε να είμαι στην ομάδα που στόχος μας ήταν πάντα η παραμονή. Τώρα όμως ζω στιγμές τελείως αντίθετες. Βέβαια και εκεί το ίδιο πάθος είχες για να μείνεις κατηγορία και έχω παίξει ματς που ξέραμε ότι με ένα γκολ μπορείς να μείνεις κατηγορία. Ευτυχώς ήμουνα στις τυχερές που όταν έπεσε η ομάδα δεν ήμουνα εδώ, είχα φύγει. Όσο ήμουνα εδώ προσπαθούσα με την ίδια όρεξη και πάθος να παίζω όπως και σήμερα για να βοηθήσω την ομάδα να μην πέσει κατηγορία. Θυμάμαι παιχνίδια που μας έφευγε η καρδιά».
Ζεις στιγμές δόξας φέτος αλλά σκέφτεσαι κάποια στιγμή την επιστροφή στα Χανιά;
«Ναι, σίγουρα. Το έχω πει ότι θέλω να μπορέσω να γυρίσω και να παίξω στα Χανιά. Αυτό εξαρτάται από το σε τι κατηγορία θα είναι η ομάδα. Θέλω κάποια στιγμή να επιστρέψω και ποτέ δεν το είχα αποκλείσει να γυρίσω σπίτι!»
Είναι εφικτό να γυρίσουνε κάποια στιγμή στον ΝΟΧ όλα τα κορίτσια που διακρίνεστε σε υψηλό επίπεδο;
«Πρώτα από όλα θα πρέπει η ομάδα να ανέβει στην Α1 και να είναι σε ένα επίπεδο που θα μπορείς να πεις ότι θα είναι πρωταγωνιστική η ομάδα. Όχι να πας κατευθείαν για πρωτάθλημα. Δεν θεωρώ ότι αν ανεβάσουν την ομάδα στην Α1 και την αφήσουν στο έλεος του Θεού ίσα-ίσα για να μην πέσει ότι κάποιες αθλήτριες θα θέλουμε να γυρίσουμε να παίξουμε. Αλλά αυτό που ξέρω κι εγώ και πολλά κορίτσια, όχι μόνο από τα Χανιά, θα θέλανε κάποια στιγμή αν έρθουν να παίξουν. Είναι ξεχωριστό το να παίζεις σε μία ομάδα η οποία καλλιεργεί το άθλημα. Εγώ πολύ ευχαρίστως θα γύριζα».
Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι αν ο ΝΟΧ είχε ξανά στην δύναμή του τους αθλητές που έχει αναδείξει σε αντρικό και γυναικείο πόλο τότε θα ήταν μόνιμα πρωταγωνιστής. Η δική σου εκτίμηση ποια είναι;
«Συμφωνά απόλυτα. Τόσα χρόνια είναι πάρα πολλά τα ονόματα που έχουν βγει από το ΝΟΧ, ειδικά στο αντρικό. Δεν είναι τυχαίο εποχές παλιότερες που ήταν 3η η ομάδα, που έπαιζε στην Ευρώπη και κατέκτησε και το Μεσογειακό κύπελλο. Απλά δεν μπορούνε να κρίνουνε και ένα παιδί που θέλει να συνεχίσει την καριέρα του σε μία άλλη ομάδα ότι… πουλάει τον Όμιλο. Καλώς ή κακώς δεν ξεχνάει κανείς από πού ξεκίνησε. Δεν νομίζω ότι αμα ρωτήσεις τον Βλοντάκη δεν θα σου πει ότι ξεκίνησε από τα Χανιά. Όλοι τον αναφέρουνε τον Όμιλο και τον έχουμε σαν σπίτι μας. Αλλά πρέπει να καταλάβουνε ότι όταν οι ομάδες είναι έτσι και θες να διακριθείς αναγκαστικά η πορεία του αθλητή είναι κάποια στιγμή αν φύγει. Το ίδιο θα γινόταν και με το να φύγει στο εξωτερικό κάποια στιγμή ένας αθλητής. Θα πρέπει να είναι τιμή για αυτούς τους ανθρώπους ότι έναν αθλητή τους τον ζητάει ένα μεγάλο σωματείο που πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη. Είναι πρωταθλητής ή πάει να κατακτήσει ένα Τσάμπιονς Καπ».
Στο μυαλό σου εσένα είναι το εξωτερικό;
«Αν μου δινόταν η ευκαιρία να φύγω θα το έκανα. Αν όχι φέτος που είναι δύσκολη χρονιά επειδή είναι οι Ολυμπιακοί και θέλουμε να είμαστε συγκεντρωμένες και όλες εδώ αργότερα θα το δοκίμαζα. Είναι κάτι διαφορετικό και ειδικά αν πας σε μια χώρα που είναι υψηλό το επίπεδο πολύ εύκολα θα ήθελα να δοκιμάσω εκεί».
Παρά το χρυσό δηλαδή θεωρείς ότι είμαστε πίσω στο άθλημα σαν χώρα;
«Όχι, σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι είμαστε πίσω. Απλά θεωρώ ότι είναι ξεχωριστό να πας να παίξεις στο εξωτερικό και να δεις και κάτι διαφορετικό. Αυτή την στιγμή η Ελλάδα, ειδικά στο γυναικείο, έχει… φάει χώρες όπως η Ιταλία, η Ουγγαρία. Όχι μόνο λόγω χρυσού, αλλά και σε συλλογικό επίπεδο ευρωπαϊκά η Ελλάδα είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα. Δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από τις άλλες χώρες. Αυτοί πρέπει να αρχίσουνε να ζηλεύουνε τώρα πια από εμάς».
Μια ευχή για το τέλος;
«Αυτό που εύχομαι είναι να μπορέσω να ξαναζήσω τέτοιες στιγμές και καλώς εχόντων των πραγμάτων να περάσουμε σε μία Ολυμπιάδα. Είναι το όνειρο κάθε αθλητή, είτε έχεις κατακτήσει ευρωπαϊκά, είτε παγκόσμια το να πας σε μία Ολυμπιάδα είναι κάτι πολύ ξεχωριστό. Εύχομαι υγεία προσωπικά και σε όλο τον κόσμο. Να καταλάβει ο κόσμος ότι οι καιροί είναι δύσκολοι όχι μόνο για αυτούς αλλά και για τον αθλητισμό. Μπορούν να καταλάβουν κάτι και από εμάς. Ότι ενώ υπήρχαν δύσκολες συγκυρίες, δεν υπήρχαν κολυμβητήρια, φέραμε την Ελλάδα στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου και ότι άμα έχεις επιμονή και υπομονή όλα γίνονται».

www.olympiacos24.gr