Περασαν 33 χρονια απο την μεγαλυτερη τραγωδια του Ελληνικου αθλητισμου

 Περασαν 33 χρονια απο την μεγαλυτερη τραγωδια του Ελληνικου αθλητισμου (pics+videos)

08/02/2014

Τα τουρνικέ που δυσκόλεψαν την έξοδο από την παγίδα θανάτου στις 8-2-1981, στέκουν έξω από το γήπεδο "Γ. Καραίσκάκης" για να θυμίζουν την ημέρα που η Ελλάδα έζησε μία από τις μεγαλύτερες αθλητικές τραγωδίες. Πέρασαν 33 χρόνια, αλλά τίποτα δεν έδωσε χρώμα στο μαύρο εκείνης της ημέρας …

Όσα χρόνια και αν περάσουν η αναδρομή στα γεγονότα της 8ης Φεβρουαρίου του 1981 θα είναι πάντα οδυνηρή. Για όσους τα έζησαν, για όσους οι ζωές στιγματίστηκαν από εκείνο το απόγευμα αλλά και γι αυτούς που διαβάζουν, θυμούνται και κάθε χρόνο τιμούν με τον δικό τους τρόπο.
Οι ιστορίες με το ρολόι σταματημένο στις 17.00 το απόγευμα εκείνης της Κυριακής, είναι πάρα πολλές και όλες κρύβουν το μέγεθος της τραγωδίας. Αυτή της "Θύρα 7".
Εκείνο το μεσημέρι της Κυριακής ήταν όλα έτοιμα για γιορτή. Ο κόσμος θα γέμιζε ασφυκτικά τις εξέδρες του "Γεώργιος Καραϊσκάκης" για να παρακολουθήσει το μεγάλο ντέρμπι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ. Σύγκρουση γιγάντων, όπως την αποκαλεί η εφημερίδα ΦΩΣ ανήμερα του αγώνα

Η σημασία του αγώνα και ο ενθουσιασμός που υπάρχει για το παιχνίδι φαίνεται από τον τρόπο που περίμενε ο Τύπος την αναμέτρηση, χαρακτηρίζοντας την ημέρα, ως "την πιο σπουδαία της χρονιάς". Ένας απρόσκλητος επισκέπτης όμως θα χάλαγε τη γιορτή. Ο χάρος περίμενε πίσω από τις κλειστές πόρτες της "Θύρα 7" για να πάρει άμεσα 19 ψυχές.
Έστησε καρτέρι, εκεί που η χαρά για να δουν οι οπαδοί του Ολυμπιακού τον Γαλάκο μετά το επιβλητικό 6-0 επί της ΑΕΚ, νικήθηκε από την αμέλεια και τον θρήνο. Το επιβλητικό σκορ επί της Ένωσης που διεκδικούσε τον τίτλο εκείνη την χρονιά, επισκιάστηκε από τον βαρύ τίτλο σε μαύρο χρώμα "19 ΝΕΚΡΟΙ". Μόνο σοκ μπορεί να σου προκαλέσει αυτή η λέξη.

Οι μεθυσμένοι από το νέκταρ της χαράς και της περηφάνιας, οπαδοί των Πειραιωτών θέλουν να φύγουν γρήγορα και να βγουν στους δρόμους να φωνάξουν για την επιτυχία της ομάδας τους, να αγκαλιάσουν του ήρωες τους. Η πόρτα της θύρας 7 όμως είναι κλειστή ή μισάνοιχτη. Παράλληλα τα τουρνικέ δυσκολεύουν την έξοδο. Η μοίρα έχει αποφασίσει και τίποτα δεν φαίνεται ικανό να σταματήσει τη ροή της. Παιδιά πέφτουν και καταπλακώνονται μεταξύ τους και η τραγωδία παίρνει σάρκα και οστά. Η πεσμένη μάζα όλο και μεγαλώνει. Φωνές απελπισίας και πανηγυρισμών αναμειγνύονται.
Το Καραϊσκάκη μετατρέπεται σε "νεκροταφείο" με το πρώτο ερώτημα στο άκουσμα της είδησης να είναι αν η πόρτα ήταν ανοικτή και αν τα τουρνικέ ξεχάστηκαν στη θέση τους, εμποδίζοντας την διαφυγή από την παγίδα θανάτου. Οι αυτόπτες μάρτυρες και τραυματίες της τραγωδίας είναι κατηγορηματικοί πως η πόρτα δεν ήταν ανοικτή.
Αντίθετα ο συνδιευθυντής του σταδίου, Οδυσσέας Σούτσος δηλώνει στο ΦΩΣ της επόμενης ημέρας: "Το κακό πρέπει να έγινε στις σκάλες. Εκεί βρέθηκαν τα πρώτα αίματα. Γλίστρησαν οι πρώτοι έπεσαν οι άλλοι από πάνω τους. Η πόρτα ήταν κανονικά ανοικτή". Εκείνο το απόγευμα, στα σκαλοπάτια του "Γ. Καραϊσκάκης" χάθηκαν 19 ζωές και η πρώτη επίσημη εκτίμηση ήταν πως επρόκειτο για ατύχημα. Ίδια και η άποψη του πρωθυπουργού, Γ. Ράλλη, ο οποίος τόνισε πως "δεν ευθύνεται κανείς", για τις ψυχές που χάθηκαν. Ακόμα βέβαια, 32 χρόνια μετά και κανείς δεν ξέρει ποιος ευθύνεται.

Τα φέρετρα και τα στεφάνια δεν έχουν θέση σε αθλητικά εξώφυλλα γι αυτό το συγκεκριμένο θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη όλων. Η φωτογραφία της μητέρας του Μιχάλη Μάρκου στο εξώφυλλο της 10η Φεβρουαρίου, αντικατοπτρίζει τον πόνο και το παράπονο των συγγενών. Οι ιστορίες που γράφονται κάτω από τις φωτογραφίες σαν λεζάντες είναι σπαραχτικές και δυστυχώς αληθινές.
Όπως αυτή για τον φίλο του Νίκου Αναστόπουλου, Μιχάλης Μάρκου, που πέθανε στα σκαλιά μαζί με την μνηστή του. Ο 27χρονος είχε προμηθευτεί τα μαγικά χαρτάκια από τον επιθετικό του Ολυμπιακού ο οποίος δήλωνε μετά το τέλος της κηδείας: "Με τον Μιχάλη μα συνέδεε μεγάλη φιλία από τότε που έπαιζα στον Πανιώνιο. Την Πέμπτη το πρωί του πήγα τα εισιτήρια. Ποιος μπορούσε τότε να ξέρει τι παιχνίδι του έπαιζε η τύχη".
Τις επόμενες ημέρες το ρεπορτάζ περιστρέφεται γύρω από τους τραυματίες, τους αυτόπτες μάρτυρες, τις έρευνες της αστυνομίας και τις καταθέσεις όσων εμπλέκονταν στο τραγικό συμβάν. Στο ΦΩΣ φιλοξενούνται τα 8 παιδιά που νοσηλεύονταν στο Τζάνειο, ηλικίας 13 και 14 ετών. Κανείς τους δεν κατάλαβε τι έγινε. Ένα σπρώξιμο, δεύτερο σπρώξιμο και μετά σχεδόν ασφυξία. Γι αυτά τα παιδιά ευτυχώς υπήρχε ένα χέρι που τους τράβηξε από του χάρου τα χέρια. Άλλοι δεν ήταν τόσο τυχεροί.
Οι κηδείες διαδέχονται η μία την άλλη με τον πόνο να πλανάται πάνω από την αθλητική οικογένεια και τον πόνο να μοιάζει αβάσταχτος για τους ανθρώπους των αδικοχαμένων οπαδών.
Στην εφημερίδα φιλοξενούνται δηλώσεις του πορτιέρη της θύρας 7: "Όταν τελείωσε το ματς ήμασταν έξω από την θύρα 7, η οποία ήταν ανοικτή. Η θύρα 7 ήταν οπωσδήποτε ανοιχτή. Εκείνη που ήταν μισάνοιχτη ήταν η διπλανή πόρτα που πάντοτε βρίσκεται σε αυτή τη κατάσταση. Συγκεκριμένα εκεί βρίσκεται ένα τουρνικέ που βέβαια εμποδίζει την είσοδο πολλών μαζί".

Μοναδικά χαμόγελα αυτά των διασωθέντων που βλέπουν τα ινδάλματά τους να τους επισκέπτονται στα νοσοκομεία και τους ζητούν να κερδίζουν στη Λάρισα και να πάρουν πρωτάθλημα και Κύπελλο! Στον Μάικ Γαλάκο είπαν πως θα μπορούσε να βάλει κι άλλα γκολ στην ΑΕΚ εκείνο το απόγευμα ενώ όλοι έδειχναν πως το τραγικό συμβάν δεν ήταν ικανό να τους κρατήσει μακριά από τον Ολυμπιακό: "Θα ξαναπάμε στην Θύρα 7", λένε οι τραυματίες στα νοσοκομεία. "Μάικ καλώς ήρθες. Μπράβο τους έσκισες. Μάικ μπορούσες κι άλλα γκολ ήσουν ο καλύτερος". Ο Γαλάκος αφού ξεπέρασε το πρώτο σοκ ρώτησε: "Πονάς πουθενά" Για να πάρει την απάντηση: Όχι, δεν πονάω. Ήμουν πολύ τυχερός. Ευχαριστούμε για τη χαρά που μας δώσατε στο παιχνίδι. Ήσασταν πολύ καλοί. Θα βρεθούμε σύντομα ξανά στην 7".

Παράλληλα ο Παναθηναϊκός ζητά να γίνει φιλικό μεταξύ των τριών του ΠΟΚ και τα έσοδα να δοθούν στις οικογένειες των θυμάτων. Οι εποχές είναι άλλες και ο πρόεδρος του αιωνίου αντιπάλου βρίσκεται την Τετάρτη στο "Γ. Καραϊσκάκης" για να αφήσει στεφάνι στον τόπο του δυστυχήματος. Ο ίδιος ο Γιώργος Βαρδινογιάννης κι όχι κάποιος εκπρόσωπος, όπως φαίνεται από το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας "ΦΩΣ".

Νομίζει κανείς πως 33 χρόνια μετά τίποτα δεν έχει αλλάξει. Υπάρχουν πολλά άλυτα ερωτήματα για το τι έγινε εκείνο το μοιραίο απόγευμα. Κανείς από τότε μέχρι σήμερα δεν προσπάθησε να διαφυλάξει την μνήμη 21 ανθρώπων που πέθαναν με το χαμόγελο στα χείλη.

Τα τουρνικέ που δυσκόλεψαν την έξοδο από την παγίδα θανάτου στις 8-2-1981, στέκουν έξω από το γήπεδο "Γ. Καραίσκάκης" για να θυμίζουν την ημέρα που η Ελλάδα έζησε μία από τις μεγαλύτερες αθλητικές τραγωδίες. Πέρασαν 32 χρόνια αλλά τίποτα δεν έδωσε ένα διαφορετικό χρώμα, στο μαύρο εκείνης της ημέρας …
Η αλήθεια όμως θα είναι πάντα εκεί. Στο μνημείο απέναντι από το γήπεδο, στα τουρνικέ, στις μνήμες και στην αθλητική ιστορία του Ολυμπιακού και της Ελλάδας: Ο χάρος παραμόνευε απρόσκλητος σε μία γιορτή που εξελίχθηκε σε τραγωδία. Οι αστυνομικοί ξερίζωσαν την πόρτα για να βγουν όσοι περισσότεροι μπορούν. Δεκαεννιά άτομα δεν τα κατάφεραν, πέθαναν από ασφυξία στα σκαλοπάτια του …σπιτιού τους. Οι τραυματίες ακόμα περισσότεροι. Τα νοσοκομειακά έσπευσαν στο χώρο και μετέφεραν μικρά παιδιά βαμμένα στο χρώμα της καρδιάς τους. Στο Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά δύο βαριά τραυματίες δεν τα κατάφεραν και ξεψύχησαν.

Τελικός απολογισμός 21 θύματα.

 Τα θύματα της θύρας 7 …

"Ήταν πέντε και κάτι σαν έπεφτες και φώναζες πεθαίνω, κι αλαλαγμοί δονούσαν τα πάντα …Νίκη, θρίαμβος, νίκη, θρίαμβος, θρίαμβος νίκη …χωρίς ανάσα ο θάνατος.. "

Τουμανίδης Παναγιώτης 14 ετών

Σκλαβούνης Κώστας 16 ετών

Παναγούλης Ηλίας 17 ετών

Λεωνιδάκης Σπύρος 18 ετών

Αμίτσης Γεράσιμος 18 ετών

Κανελλόπουλος Γιάννης 18 ετών

Σπυλιόπουλος Γιάννης 19 ετών

Φίλος Νίκος 19 ετών

Πούπος Ευστράτιος 20 ετών

Μάχας Βασίλειος 20 ετών

Διαλυνάς Γιάννης 20 ετών

Κωστόπουλος Μιχάλης 21 ετών

Χαϊρατίδου Ζωγραφούλα 23 ετών

Ανδριώτης Σπύρος 24 ετών

Καρανικόλας Κώστας 26 ετών

Μάρκου Μιχάλης 27 ετών

Μπίλας Κώστας 28 ετών

Κουτσόλης Αναστάσιος 30 ετών

Κουρουπάκης Αντώνης 34 ετών

Χατζηγεωργίου Χρήστος 34 ετών

Αδαμόπουλος Δημήτριος 40 ετών


ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

17:03 Κάποιοι αστυφύλακες κατορθώνουν να ξεριζώσουν ένα από τα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν έτσι αρκετό κόσμο.
17:15 Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται με περιπολικά και 13 ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στον Τζάνειο νοσοκομείο Πειραιά, ενώ έχει σημάνει γενική κινητοποίηση στην αστυνομία και τα νοσοκομεία.
17:30 Αρκετοί φίλαθλοι συγκεντρώνονται έξω από το Τζάνειο με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους.
17:50 Τα τηλεοπτικά δίκτυα (ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ) μεταδίδουν το γεγονός και κάνουν έκκληση σε γιατρούς να προσέλθουν στο Τζάνειο, ώστε να ενισχύσουν τους εφημερεύοντες αλλά και για αιμοδότες. Κινητοποιείται επιπλέον προσωπικό και στο Κρατικό Πειραιώς όπου μεταφέρονται κάποιοι βαριά τραυματισμένοι.
18:20 Φτάνουν στο Τζάνειο ο Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών κ. Δοξιάδης και οι Υφυπουργοί κ. Τσουκαντάς και κ. Αποστολάτος και δίνονται εντολές για ακόμα μεγαλύτερη κινητοποίηση γιατρών και αιμοδοτών.
18:30 Το Κέντρο Άμεσης Δράσεως ζητάει από τα πληρώματα των περιπολικών και τους αστυνομικούς εθελοντές αιμοδότες να σπεύσουν στα δύο νοσοκομεία. Εκατοντάδες αστυνομικοί προσφέρουν αίμα.
18:50 Φτάνουν στο Τζάνειο ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Δαβάκης, ο Υφυπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως κ. Αχιλλέας Καραμανλής, ανώτεροι αξιωματικοί της Αστυνομίας και παράγοντες του Ολυμπιακού και της Α.Ε.Κ.
19:00 Με εντολή του διευθυντή του ΚΑΒ κ. Καραβά ζητείται να τεθεί σε επιφυλακή και το ΚΑΤ, για να δεχτεί τραυματίες που έχουν ανάγκη νευροχειρουργικής επεμβάσεως.
19:15 Εκατοντάδες άτομα συγκεντρώνονται έξω από τον Τζάνειο και με αγωνία ζητούν να μάθουν τα ονόματα νεκρών και τραυματιών.
19:30 Αθρόα είναι η προσέλευση γιατρών και αιμοδοτών, ενώ δεκάδες γυναίκες λιποθυμούν από την αγωνία.
19:40 Ο Υπουργός κ. Δοξιάδης ενημερώνει τον Πρωθυπουργό κ. Ράλλη, ο οποίος δίνει εντολή να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα και ενημερώνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Καραμανλή.
19:45 Χρειάζεται να μπλοκάρουν το Τζάνειο δυνάμεις των ΜΑΤ προκειμένου να απομακρύνουν τον κόσμο από την κεντρική είσοδο για να γίνει πιο εύκολη η πρόσβαση στους γιατρούς και στους αιμοδότες.
20:00 Σκηνές αλλοφροσύνης διαδραματίζονται στο Τζάνειο από τους συγγενείς. Αναγνωρίζονται τα τρία πρώτα θύματα. Είναι οι Γιάννης Κανελλόπουλος, Γιάννης Διαλυνάς και Βασίλης Μάχας. Δυστυχώς ακολούθησαν και άλλοι και ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους 21.
20:15 Οι αστυνομικοί του 7ου Αστυνομικού τμήματος αρχίζουν την πραγματογνωμοσύνη στην ΘΥΡΑ 7, αναζητώντας τις αιτίες του τραγικού γεγονότος.
20:30 Στο Τζάνειο φτάνει ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης ενώ σοβαρά τραυματίες μεταφέρονται στο Γενικό Κρατικό Πειραιώς και στο ΚΑΤ. Γιατροί και νοσοκόμες βγαίνουν με καταματωμένες τις μπλούζες στους διαδρόμους και φωνάζουν ονόματα τραυματιών. Αρκετοί από τους συγγενείς λιποθυμούν.
20:50 Τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα αρχίζουν να μεταδίδουν πένθιμη μουσική, ενώ παράλληλα σε ένδειξη πένθους έχουν διακόψει το πρόγραμμά τους.
21:00 Γύρω στα 300 με 400 άτομα με άγριες διαθέσεις προσπαθούν να μπουν στο στάδιο Καραϊσκάκη και να βρουν τους υπεύθυνους. Απομακρύνονται από μια διμοιρία των ΜΑΤ.
21:15 Ο διοικητής του Τζανείου κ. Απέργης βγαίνει στο διάδρομο και κάνει έκκληση στον κόσμο να απομακρυνθεί από την είσοδο του νοσοκομείου γιατί εμποδίζεται με την παρουσία τους η κυκλοφορία περιπολικών και ασθενοφόρων, ενώ εκκλήσεις για τον ίδιο λόγο γινόντουσαν και από τα τηλεοπτικά δίκτυα.
22:00 Ο κόσμος αρχίζει να απομακρύνεται σιγά - σιγά από τα δύο νοσοκομεία...
Κλείνοντας την μικρή αναφορά μας στο δραματικό χρονικό των γεγονότων της 8ης Φεβρουαρίου 1981 θα σταθούμε, για να αποκρυπτογραφήσουμε τα αίτια της τραγωδίας της ΘΥΡΑΣ 7, στα λόγια -όπως τότε ειπώθηκαν- ενός από τους τραυματίες, του 18χρονου τότε, Ηλία Λύτρα ο οποίος ήταν από τους πρώτους που έπεσαν στα σκαλοπάτια της ΘΥΡΑΣ 7.
«Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε, άρχισαν να πέφτουν από πάνω μας ένας, δύο, τρεις , δέκα... εκατό»…

Στις 8 Φεβρουαρίου του 1981 στη Θύρα 7 του γηπέδου Καραϊσκάκη σημειώθηκε μια από τις μεγαλύτερες αθλητικές τραγωδίες.
Είκοσι ένας φίλαθλοι του Ολυμπιακού βρήκαν τραγικό θάνατο, καθώς ποδοπατήθηκαν από τους υπόλοιπους που έτρεχαν προς την έξοδο της Θύρας και πάνω από πενήντα τραυματίστηκαν.
Όλα έγιναν μέσα σε λίγα λεπτά. Ήταν η 20^η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Ο Ολυμπιακός υποδεχόταν την ΑΕΚ στο Καραισκάκη. Οι δυο τους μαζί με τον Άρη διεκδικούσαν το πρωτάθλημα.
Λίγο πριν τη λήξη του αγώνα, το σκορ ήταν 6-0 υπέρ του Ολυμπιακού. Η Θύρα 7 είχε πάρει φωτιά. Οι ενθουσιασμένοι φίλαθλοι δεν περίμεναν το τελικό σφύριγμα του διαιτητή και άρχισαν να τρέχουν από τη Θύρα 7 προς τη Θύρα 1 για να προλάβουν να αποθεώσουν τους παίκτες, όταν θα έληγε ο αγώνας.
Τότε ξεκίνησε μια τραγωδία άνευ προηγουμένου. Οι οπαδοί για να βγουν έπρεπε να περάσουν από ένα μακρύ ημικυκλικό διάδρομο και στη συνέχεια να στρίψουν σε έναν κατηφορικό τούνελ με πολύ μικρά σκαλιά.
Όλη αυτή η διαδρομή, σε σχήμα Γ, ήταν τυφλή.
Δηλαδή κανείς δεν είχε οπτική επαφή με την έξοδο, καθώς η θύρα ήταν στο αριστερό μέρος της σκάλας.
Αποτέλεσμα, αυτοί που βρίσκονταν στο τέλος της σκάλας, να ποδοπατηθούν από όσους βρίσκονταν πίσω τους και πίεζαν να βγουν χωρίς να βλέπουν ότι η έξοδος είχε μπλοκάρει.
Δεκάδες άτομα τραυματίστηκαν σοβαρά και πολλοί έχασαν τη ζωή τους από ασφυξία.
Για τα αίτια της τραγωδίας ειπώθηκαν πολλά, αλλά κυρίως ότι οι πόρτες της θύρας κατά την έξοδο ήταν μισάνοιχτες και τα τουρνικέ δεν είχαν απομακρυνθεί.
Η τραγωδία του Πειραιά έχει καταγραφεί ως μια από τις 20 μεγαλύτερες που έχουν συμβεί στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Δείτε στο βίντεο της «Μηχανής του Χρόνου» τις συγκλονιστικές μαρτυρίες ανθρώπων που σώθηκαν από θαύμα, να περιγράφουν λεπτό προς λεπτό τη στιγμή της τραγωδίας.
- See more at: http://www.mixanitouxronou.gr/thira-7-i-martiries-afton-pou-epezisan-apo-tin-tragodia-vinteo/#sthash.IvSOQchL.E6OpxPnG.dpuf

Στις 8 Φεβρουαρίου του 1981 στη Θύρα 7 του γηπέδου Καραϊσκάκη σημειώθηκε μια από τις μεγαλύτερες αθλητικές τραγωδίες.
Είκοσι ένας φίλαθλοι του Ολυμπιακού βρήκαν τραγικό θάνατο, καθώς ποδοπατήθηκαν από τους υπόλοιπους που έτρεχαν προς την έξοδο της Θύρας και πάνω από πενήντα τραυματίστηκαν.
Όλα έγιναν μέσα σε λίγα λεπτά. Ήταν η 20^η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Ο Ολυμπιακός υποδεχόταν την ΑΕΚ στο Καραισκάκη. Οι δυο τους μαζί με τον Άρη διεκδικούσαν το πρωτάθλημα.
Λίγο πριν τη λήξη του αγώνα, το σκορ ήταν 6-0 υπέρ του Ολυμπιακού. Η Θύρα 7 είχε πάρει φωτιά. Οι ενθουσιασμένοι φίλαθλοι δεν περίμεναν το τελικό σφύριγμα του διαιτητή και άρχισαν να τρέχουν από τη Θύρα 7 προς τη Θύρα 1 για να προλάβουν να αποθεώσουν τους παίκτες, όταν θα έληγε ο αγώνας.
Τότε ξεκίνησε μια τραγωδία άνευ προηγουμένου. Οι οπαδοί για να βγουν έπρεπε να περάσουν από ένα μακρύ ημικυκλικό διάδρομο και στη συνέχεια να στρίψουν σε έναν κατηφορικό τούνελ με πολύ μικρά σκαλιά.
Όλη αυτή η διαδρομή, σε σχήμα Γ, ήταν τυφλή.
Δηλαδή κανείς δεν είχε οπτική επαφή με την έξοδο, καθώς η θύρα ήταν στο αριστερό μέρος της σκάλας.
Αποτέλεσμα, αυτοί που βρίσκονταν στο τέλος της σκάλας, να ποδοπατηθούν από όσους βρίσκονταν πίσω τους και πίεζαν να βγουν χωρίς να βλέπουν ότι η έξοδος είχε μπλοκάρει.
Δεκάδες άτομα τραυματίστηκαν σοβαρά και πολλοί έχασαν τη ζωή τους από ασφυξία.
Για τα αίτια της τραγωδίας ειπώθηκαν πολλά, αλλά κυρίως ότι οι πόρτες της θύρας κατά την έξοδο ήταν μισάνοιχτες και τα τουρνικέ δεν είχαν απομακρυνθεί.
Η τραγωδία του Πειραιά έχει καταγραφεί ως μια από τις 20 μεγαλύτερες που έχουν συμβεί στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Δείτε στο βίντεο της «Μηχανής του Χρόνου» τις συγκλονιστικές μαρτυρίες ανθρώπων που σώθηκαν από θαύμα, να περιγράφουν λεπτό προς λεπτό τη στιγμή της τραγωδίας.
- See more at: http://www.mixanitouxronou.gr/thira-7-i-martiries-afton-pou-epezisan-apo-tin-tragodia-vinteo/#sthash.IvSOQchL.E6OpxPnG.dpuf Oι μαρτυριες αυτων που επεζησαν της τραγωδιας

Στις 8 Φεβρουαρίου του 1981 στη Θύρα 7 του γηπέδου Καραϊσκάκη σημειώθηκε μια από τις μεγαλύτερες αθλητικές τραγωδίες.
Είκοσι ένας φίλαθλοι του Ολυμπιακού βρήκαν τραγικό θάνατο, καθώς ποδοπατήθηκαν από τους υπόλοιπους που έτρεχαν προς την έξοδο της Θύρας και πάνω από πενήντα τραυματίστηκαν.
Όλα έγιναν μέσα σε λίγα λεπτά. Ήταν η 20^η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Ο Ολυμπιακός υποδεχόταν την ΑΕΚ στο Καραισκάκη. Οι δυο τους μαζί με τον Άρη διεκδικούσαν το πρωτάθλημα.
Λίγο πριν τη λήξη του αγώνα, το σκορ ήταν 6-0 υπέρ του Ολυμπιακού. Η Θύρα 7 είχε πάρει φωτιά. Οι ενθουσιασμένοι φίλαθλοι δεν περίμεναν το τελικό σφύριγμα του διαιτητή και άρχισαν να τρέχουν από τη Θύρα 7 προς τη Θύρα 1 για να προλάβουν να αποθεώσουν τους παίκτες, όταν θα έληγε ο αγώνας.
Τότε ξεκίνησε μια τραγωδία άνευ προηγουμένου. Οι οπαδοί για να βγουν έπρεπε να περάσουν από ένα μακρύ ημικυκλικό διάδρομο και στη συνέχεια να στρίψουν σε έναν κατηφορικό τούνελ με πολύ μικρά σκαλιά.
Όλη αυτή η διαδρομή, σε σχήμα Γ, ήταν τυφλή.
Δηλαδή κανείς δεν είχε οπτική επαφή με την έξοδο, καθώς η θύρα ήταν στο αριστερό μέρος της σκάλας.
Αποτέλεσμα, αυτοί που βρίσκονταν στο τέλος της σκάλας, να ποδοπατηθούν από όσους βρίσκονταν πίσω τους και πίεζαν να βγουν χωρίς να βλέπουν ότι η έξοδος είχε μπλοκάρει.
Δεκάδες άτομα τραυματίστηκαν σοβαρά και πολλοί έχασαν τη ζωή τους από ασφυξία.
Για τα αίτια της τραγωδίας ειπώθηκαν πολλά, αλλά κυρίως ότι οι πόρτες της θύρας κατά την έξοδο ήταν μισάνοιχτες και τα τουρνικέ δεν είχαν απομακρυνθεί.
Η τραγωδία του Πειραιά έχει καταγραφεί ως μια από τις 20 μεγαλύτερες που έχουν συμβεί στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Δείτε στο βίντεο της «Μηχανής του Χρόνου» τις συγκλονιστικές μαρτυρίες ανθρώπων που σώθηκαν από θαύμα, να περιγράφουν λεπτό προς λεπτό τη στιγμή της τραγωδίας.
- See more at: http://www.mixanitouxronou.gr/thira-7-i-martiries-afton-pou-epezisan-apo-tin-tragodia-vinteo/#sthash.IvSOQchL.E6OpxPnG.dpuf

Η τραγωδία του Πειραιά έχει καταγραφεί ως μια από τις 20 μεγαλύτερες που έχουν συμβεί στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, οι μαρτυριες οσων επεζησαν της τραγωδιας καταγραφουν την λεπτομερως τα οσα συνεβησαν εκεινη την μαυρη ημερα.






Απο τοτε και μεχρι σημερα, μετα απο 33 ολοκληρα χρονια κανεις παλιος που εζησε την τραγωδια δεν την ξεχασε, και καθε φορα τιμα την ιερη μνημη των αδικοχαμενων αδελφων μας.
Το μονο παραπονο που εχουν οι οικογενειες των θυματων της τραγωδιας αλλα και οι οπαδοι του Ολυμπιακου ειναι οτι στην πιο μεγαλη τραγωδια του Ελληνικου αθλητισμου δεν συμετεχουν και οι αλλοι συλογοι στυην καταθεση στεφανιων και αποδοσης τιμης στην μνημη αυτων των παιδιων, και πρωτα απολα απο την ΑΕΚ που καθε χρονο θα επρεπε να ειναι εκει να τιμησουν τον νεκρο φιλαθλο τους, που τον υμνουμε εμεις σαν να ηταν δικος μας οπαδος και αδελφος μας, οι νεκροι δεν εχουν χρωμα φανελας...
Και ας μην ξεχναμε το σημαντικοτερο...
Αυτην η τραγωδια θα επρεπε να ειχε ενωσει τους οπαδους στον κοινο σκοπο , να γινει καλυτερο το Ελληνικο ποδοσφαιρο και να μην υπαρχει πλεον μισος αναμεσα στους οπαδους παρα μονο οπαδικη αληλεγγυη και σεβασμος στο δικαιωμα ο καθενας να υποστηριζει την ομαδα του.

Ας ελπιζουμε στο μελλον να συμβει αυτο, γιατι πλεον δεν υπαρχει αλλη λυση.

AΘΑΝΑΤΟΙ ΑΔΕΛΦΙΑ !!!



Με τιμη και σεβασμο σε οσους εχασαν την ζωη τους στα γηπεδα


ALEX WEB RADIO/TV