Καλό το παραμύθι, έχει και «δράκους»!
Ελάχιστα λεπτά πριν τα μεσάνυχτα της 18ης Μαΐου θα γίνει γνωστό σε όλους μας το τέλος αυτής της ιστορίας και παράλληλα το αν η Πόρτο κατακτήσει ακόμη έναν ευρωπαϊκό τίτλο ή η Μπράγκα αποδείξει ότι η πορεία της μέχρι το Δουβλίνο μόνο τυχαία δεν ήταν, καθιστώντας την πρόκρισή της στον τελικό μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία της μέχρι την ώρα που ο αρχηγός της, Αλμπέρτο Ροντρίγκες, σηκώσει το τρόπαιο στον ουρανό της Ιρλανδίας!
Οι «δράκοι» είναι το ξεκάθαρο φαβορί του τελικού αυτό δεν προκύπτει από το γεγονός ότι διαθέτουν πιο «βαριά» φανέλα σε σχέση με την Μπράγκα στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Η Πόρτο έχει τη «μερίδα του λέοντος» στις εγχώριες αναμετρήσεις με 92 νίκες, έναντι μόλις 17 της αντιπάλου της, ενώ 22 ματς έχουν λήξει ισόπαλα. Στο πρωτάθλημα της τρέχουσας σεζόν το οποίο κατέκτησε η ομάδα του Βίλας-Μπόας, 38 ολόκληροι βαθμοί χώριζαν τα δύο στρατόπεδα και η Μπράγκα αγνοεί τη νίκη κόντρα στην Πόρτο από το 2009!
Γιατί αξίζει να το δεις
Σίγουρα το «μικρό» ευρωπαϊκό σύλλογο δεν κουβαλά την αίγλη ενός Champions League, ούτε προσδίδει στους φιναλίστ το χρήμα και τη δόξα που συναντά κανείς στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της ηπείρου μας. Ο συγκεκριμένος τελικός όμως, προσφέρει γεγονότα και απίθανες ιστορίες που κάνουν τη μεγάλη «κούπα» να ζηλεύει!
Πρώτα απ’ όλα, είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού που ο τεχνικός της μιας ομάδας είναι υποχρεωμένος να «σκοτώσει» την παλιά του αγαπημένη για να κατακτήσει το τρόπαιο. Ο λόγος για τον Ντομίνγκος Πασιένσια, που ενώ ως προπονητής οδηγεί την Μπράγκα σε νέες λεωφόρους, ως παίκτης δοξάστηκε με τη φανέλα της Πόρτο. Μάλιστα, δεν πρόκειται για… ακόμη έναν, στους τόσους ποδοσφαιριστές που πέρασαν από την ομάδα. Βγαλμένος από τα τμήματα υποδομής, πέρασε τα 12 από τα 14 χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας στους «δράκους», κατακτώντας 6 πρωταθλήματα και 5 Κύπελλα Πορτογαλίας, συνθέτοντας με τον Εμίλ Κονσταντίνοφ φονικό επιθετικό δίδυμο.
Στον απέναντι πάγκο, ο Αντρέ Βίλας-Μπόας δεν θα έχει κανένα πρόβλημα με τη συνείδησή του τη βραδιά του τελικού. Σε περίπτωση πάντως, που η ομάδα του επιβεβαιώσει τα προγνωστικά και πάρει το Κύπελλο, θα γράψει ιστορία και θα αρχίσει να χτίζει τον προσωπικό του μύθο. Ο προπονητής της Πόρτο, με επικράτηση του συλλόγου θα γίνει ο νεαρότερος τεχνικός που κατακτά Europa League ή UEFA, καθώς θα είναι μόλις 33 χρονών και 213 ημερών. Μάλιστα, η νίκη –με οποιονδήποτε τρόπο κι αν έρθει- θα είναι ο μοναδικός δρόμος προς τη δόξα, καθώς ο πιο μικρός σε ηλικία φιναλίστ αλλά ηττημένος προπονητής- θα παραμείνει ο Bob Houghton (το 1979 με τη Μάλμε έχασε από τη Νότιγχαμ 1-0 στο Κύπελλο Πρωταθλητριών).
Υπάρχει και ελληνικό… στόρι πίσω από την αναμέτρηση. Η εύκολη απάντηση είναι φυσικά ο Φερνάντο Μπελούτσι, ο μέσος της Πόρτο, που έγινε γνωστός στην πατρίδα μας λόγω της παρουσίας του στα γήπεδα της χώρας με τον Ολυμπιακό. Κι αν τους φίλους των «ερυθρολεύκων» θα τους πιάσει μια γλυκιά μελαγχολία όταν θα σκεφτούν «τι είχαμε και χάσαμε», εκείνοι του Παναθηναϊκού πιθανό να εμφανίσουν τάσεις αυτοκτονίας βλέποντας τον Φαλκάο. Ο Κολομβιανός επιθετικός έχει ματώσει τα δίχτυα με 16 γκολ, παίρνοντας το ρεκόρ της διοργάνωσης από τον Κλίνσμαν, αλλά πριν η αξία εκτοξευθεί στη στρατόσφαιρα, είχε απασχολήσει μεταγραφικά τους «πρασίνους». Η περίπτωσή του πάντως, δεν προχώρησε…
Πώς έφτασαν στον τελικό
Όπως κι αν ολοκληρωθεί η φετινή σεζόν, θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη των φίλων της Μπράγκα. Για πρώτη φορά στην ιστορία της η ομάδα κατάφερε να περάσει σε ομίλους Champions League, αποκλείοντας Σέλτικ (3-0, 1-2) και στη συνέχεια τη Σεβίλλη (1-0, 4-3). Εκεί το πάλεψε, αλλά έμεινε στην τρίτη θέση με 9 βαθμούς (πίσω από Σαχτάρ και Άρσεναλ αλλά μπροστά από Παρτιζάν), όμως φαίνεται πως είχε κρατήσει το καλύτερο για το… δεύτερο μισό της χρονιάς. Στη φάση των «32» πέταξε έξω τη Λεχ Πόζναν (ήττα εκτός 1-0 και ανατροπή 2-0), ενώ ακολούθησαν τα παιχνίδια με τα οποία απέδειξε πως δεν αστειεύεται. Στους «16» νίκησε 1-0 τη Λίβερπουλ στην Πορτογαλία κι απέσπασε 0-0 στο «Άνφιλντ» σκορπίζοντας τη θλίψη στους Άγγλους οπαδούς. Στα προημιτελικά ήρθε η ώρα της Ντιναμό Κιέβου (1-1 και 0-0) και στα ημιτελικά εκείνη της υπέρβασης. Οι επιθυμία πολλών ουδέτερων να παρακολουθήσουν έναν πορτογαλικό εμφύλιο, αλλά με την Μπενφίκα φιναλίστ, πήγαν περίπατο από τη σκληροτράχηλη Μπράγκα, που ήταν αποφασισμένη να τον αποτρέψει. Η ήττα 2-1 στη Λισαβόνα δεν αποδείχτηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο και το γκολ του Κουστόδιο στο 19’ έστειλε την ομάδα στον τελικό, κάνοντας τον ίδιο τραγούδι στο στόμα των πιστών οπαδών.
Καλί και άγια η Μπαρτσελόνα με το εκπληκτικό στυλ παιχνιδιού της που δεν αφήνει τον αντίπαλο να πάρει ανάσα, αλλά το ευρύ ποδοσφαιρικό κοινό, μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου ανακάλυψε την Πόρτο. Σαν δαιμονισμένοι οι Πορτογάλοι φιλοδώρησαν με «πεντάρες» μια σειρά από αντιπάλους και με τον ελκυστικό κι επιθετικό τρόπο παιχνιδιού τους έκαναν μόνο φίλους. 14 νίκες, 1 ισοπαλία και μόλις 1 ήττα (κι αυτή ήρθε με γκολ δέκα λεπτά πριν το τέλος του δεύτερου ημιτελικού με τη Βιγιαρεάλ)ο τελικός απολογισμός των «δράκων» στο δρόμο για το Δουβλίνο. Η τρελή τους πορεία ξεκίνησε με κόντρα στην Γκένκ (3-0, 4-2) και στους ομίλους του Europa League Ραπίντ Βιέννης (3-0, 3-1), ΤΣΣΚΑ Σόφιας (3-1, 1-0) και Μπεσίκτας (1-1, 3-1) γνώρισαν την οργή της. Στα νοκ άουτ ματς το πάρτι συνεχίστηκε. Πρώτη κάηκε η Σεβίλλη (2-1 εκτός και 1-0 εντός), ενώ η ΤΣΣΚΑ Μόσχας έγινε ανέκδοτο από τον Φαλκάο, τον Χουλκ και την παρέα τους (5-1 και 5-2 τα ματς). Με το στόμα ακόμη ανοιχτό από τις εμφανίσεις των προημιτελικών, ο κόσμος απήλαυσε άλλη μια παράσταση απέναντι στη Βιγιαρεάλ (5-1) για να έρθει η μοναδική ήττα στον επαναληπτικό με σκορ 3-2, σε ένα ματς που οι Πορτογάλοι πάντως ήταν μπροστά με 2-1 και δέχτηκαν δύο τέρματα στο τελευταίο τέταρτο.
Το παλμαρέ των τίτλων
Μπορεί για χρόνια να έμεινε στη σκιά της Μπενφίκα, αλλά από τη στιγμή που έγινε δυνατή, αποτελεί το καλύτερο εξαγώγιμο προϊόν του Πορτογαλικού ποδοσφαίρου και χρόνο με το χρόνο απαιτούνται νέες παραγγελίες για ράφια, προκειμένου να χωρέσουν τα τρόπαιά της. 25 πρωταθλήματα (φέτος μάλιστα αήττητη) έχει κατακτήσει η Πόρτο κι ακόμη 15 Κύπελλα (έχει προκριθεί και στον τελικό του φετινού) και 17 Σούπερ Καπ Πορτογαλίας. Μπορεί ακόμη κι έτσι να υπολείπεται σε αγχώρια τρόπαια της μισητής Μπενφίκα, όμως εκτός συνόρων έχει την πιο πλούσια συλλογή τίτλων, αφήνοντας τους «αετούς» να ζουν με τις αναμνήσεις της ομαδάρας του Εουσέμπιο και τους πολλούς χαμένους τελικούς που ακολούθησαν. Το Κύπελλο Πρωταθλητριών με το ιστορικό τακουνάκι του Ματζέρ το 1987 είναι το πρώτο, όχι και το μόνο τρόπαιο. Οι «δράκοι» έχουν το Champions League του 2004, το Κύπελλο UEFA ένα χρόνο νωρίτερα και επιπλέον ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (1987) και δύο Διηπειρωτικά (1987, 2004). Ζηλεύει κανείς;
Για την Μπράγκα δεν χρειάζεται να χυθεί και πολύ μελάνι για να απαριθμήσουμε τρόπαια. Χρειάζεται να ταξιδέψουμε στο χρόνο και να μεταφερθούμε στο μακρινό 1966 για να δούμε το μοναδικό Κύπελλο Πορτογαλίας που έχει κατακτήσει η ομάδα του Μίνιο, η οποία πήρε ακόμη και ένα κύπελλο σε διοργάνωση της ομοσπονδίας της χώρας το 1977, αποκλειστικά με ομάδες της πρώτης κατηγορίας. Θεσμός που άντεξε μόνο μια χρονιά. Δεν μπορείς να πεις… Έκαναν πολύ δρόμο οι τύποι για να φτάσουν στο Δουβλίνο!
www.sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου