Άραγε, υπήρξε παράγκα στο μπάσκετ;
Κάθαρση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Εδώ και τώρα. Μαζί σας, "ευαίσθητοι" και "αγανακτισμένοι" αυτού του τόπου. Κάθαρση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Εδώ και τώρα. Να μπει κάθε κατεργάρης (Μπέος, Πατέρας, Κούγιας) στον πάγκο του.
Να μάθει επιτέλους η φίλαθλη ποδοσφαιρική Ελλάδα πώς πήρε τον τίτλο πέρυσι ο Παναθηναϊκός, ελέγχοντας ό,τι κινείται παρασκηνιακά, αλλά και το ανάλογο σκηνικό που πήγε να διαμορφωθεί και την τρέχουσα σεζόν, πριν οι παίκτες του Ολυμπιακού σαρώσουν τους πάντες και τα πάντα στο διάβα τους.
Αλήθεια, γιατί δεν υπάρχει η ίδια "ευαισθησία" στο άθλημα της καλαθοσφαίρισης; Εκεί, όπου εδώ και πολλά χρόνια μία συγκεκριμένη ομάδα βιάζει κατ' εξακολούθηση το μπάσκετ, κατακτώντας "με το έτσι θέλω" Πρωταθλήματα και Κύπελλα, βουτηγμένα στη λάσπη και τη βρωμιά.
Εκεί, όπου ορισμένοι τύποι σε καίρια πόστα και κέντρα αποφάσεων εξυπηρετούν επί μονίμου βάσεως μία ομάδα και στερούν από μία άλλη κρυστάλλινες νίκες μέσα στο γήπεδο, με τα εντεταλμένα κοράκια, που τα βλέπουν όλα πράσινα πάνω στο παρκέ. Φέτος, όμως, ο "Ντούντα" και τα παλικάρια του, θα τα μετατρέψουν σε... όλα κόκκινα. Με την αξία και την ανωτερότητά τους στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Εκεί, όπου πρέπει να κρίνονται οι τίτλοι και όχι στα γραφεία της ΚΕΔ, του ΕΣΑΚΕ και της Ομοσπονδίας.
Αλήθεια, "ευαίσθητοι" και "αγανακτισμένοι" αυτού του τόπου, παράγκα υπήρχε μόνο στο ποδόσφαιρο; Στο μπάσκετ, δεν υπήρξε ποτέ, ε; Ούτε κασέτες, ούτε κοριοί, ούτε υποκλοπές, ούτε μυστικές συνομιλίες, ούτε μαγειρέματα, ούτε προαποφασισμένα αποτελέσματα; Το παραμύθι είναι γνωστό: "στο μπάσκετ κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Στο μπάσκετ όλα είναι καθαρά". Τρομάρα σας.
Το έγραψα και τότε στο RedPlanet.gr, το γράφω και σήμερα. Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010. Τρίτος τελικός στο ΟΑΚΑ, ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Ό,τι πιο σιχαμερό, εμετικό και αηδιαστικό έχουν δει τα μάτια μου, σε 28 χρόνια ζωής. Η πιο ντροπιαστική νύχτα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ και γενικότερα του ελληνικού αθλητισμού. Τότε, όμως, δεν είχε "ενδιαφερθεί" κανείς, καθώς όλοι αποθέωναν την "ομαδάρα του Ομπράντοβιτς". Είχαν λησμονήσει, βέβαια, τους "αφανείς ήρωες" της πράσινης πέτσινης επικράτησης (Χριστοδούλου, Αναστόπουλο και Τανατζή). Ένα καλοδουλεμένο σύστημα και κύκλωμα, που στήθηκε για να αβαντάρει, να κρίνει τρόπαια και να θεοποιεί μία συγκεκριμένη ομάδα.
Ο Ολυμπιακός δεν έχει να απολογηθεί για τίποτα και για κανένα. Δεν εμπλέκεται πουθενά και έχει μέτωπο ολοκάθαρο. Αυτοί, όμως, που απαιτούν ξαφνικά την κάθαρση στο ποδόσφαιρο, ας κοιτάξουν πρώτα τον εαυτό τους στον καθρέφτη. Και ο καθρέφτης, θα γίνει θρύψαλα από την υποκρισία τους.
Όσο για το ερώτημα στον τίτλο του άρθρου, όπως καταλαβαίνετε, είναι ρητορικό. Η μπόχα τους, δεν παλεύεται.
Εκεί, όπου ορισμένοι τύποι σε καίρια πόστα και κέντρα αποφάσεων εξυπηρετούν επί μονίμου βάσεως μία ομάδα και στερούν από μία άλλη κρυστάλλινες νίκες μέσα στο γήπεδο, με τα εντεταλμένα κοράκια, που τα βλέπουν όλα πράσινα πάνω στο παρκέ. Φέτος, όμως, ο "Ντούντα" και τα παλικάρια του, θα τα μετατρέψουν σε... όλα κόκκινα. Με την αξία και την ανωτερότητά τους στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Εκεί, όπου πρέπει να κρίνονται οι τίτλοι και όχι στα γραφεία της ΚΕΔ, του ΕΣΑΚΕ και της Ομοσπονδίας.
Αλήθεια, "ευαίσθητοι" και "αγανακτισμένοι" αυτού του τόπου, παράγκα υπήρχε μόνο στο ποδόσφαιρο; Στο μπάσκετ, δεν υπήρξε ποτέ, ε; Ούτε κασέτες, ούτε κοριοί, ούτε υποκλοπές, ούτε μυστικές συνομιλίες, ούτε μαγειρέματα, ούτε προαποφασισμένα αποτελέσματα; Το παραμύθι είναι γνωστό: "στο μπάσκετ κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Στο μπάσκετ όλα είναι καθαρά". Τρομάρα σας.
Το έγραψα και τότε στο RedPlanet.gr, το γράφω και σήμερα. Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010. Τρίτος τελικός στο ΟΑΚΑ, ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Ό,τι πιο σιχαμερό, εμετικό και αηδιαστικό έχουν δει τα μάτια μου, σε 28 χρόνια ζωής. Η πιο ντροπιαστική νύχτα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ και γενικότερα του ελληνικού αθλητισμού. Τότε, όμως, δεν είχε "ενδιαφερθεί" κανείς, καθώς όλοι αποθέωναν την "ομαδάρα του Ομπράντοβιτς". Είχαν λησμονήσει, βέβαια, τους "αφανείς ήρωες" της πράσινης πέτσινης επικράτησης (Χριστοδούλου, Αναστόπουλο και Τανατζή). Ένα καλοδουλεμένο σύστημα και κύκλωμα, που στήθηκε για να αβαντάρει, να κρίνει τρόπαια και να θεοποιεί μία συγκεκριμένη ομάδα.
Ο Ολυμπιακός δεν έχει να απολογηθεί για τίποτα και για κανένα. Δεν εμπλέκεται πουθενά και έχει μέτωπο ολοκάθαρο. Αυτοί, όμως, που απαιτούν ξαφνικά την κάθαρση στο ποδόσφαιρο, ας κοιτάξουν πρώτα τον εαυτό τους στον καθρέφτη. Και ο καθρέφτης, θα γίνει θρύψαλα από την υποκρισία τους.
Όσο για το ερώτημα στον τίτλο του άρθρου, όπως καταλαβαίνετε, είναι ρητορικό. Η μπόχα τους, δεν παλεύεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου