Όταν χάθηκε μια μεγάλη ομάδα (videos)

4/5/2011 

Διαβάστε  για τη αεροπορική τραγωδία που ήταν η αιτία να χαθεί η μεγαλύτερη ομάδα της Ιταλίας. Ποιά ομάδα ξεκληρίστηκε, ποιοί παίκτες έπαιζαν σε αυτή και πώς γράφτηκε ο τραγικός επίλογος.     

Τετάρτη 4 Μαΐου 1949, ώρα 5.03 το απόγευμα, ένα αεροπλάνο  προσπαθεί να βρει τον αεροδιάδρομο προς το αεροδρόμιο του Τορίνο. Οι άσχημες καιρικές συνθήκες κάνουν το έργο τον πιλότων ιδιαίτερα δύσκολο. Υπάρχουν πολλά σύννεφα και ομίχλη. Οι κυβερνήτες χάνουν τον έλεγχο και  το αεροσκάφος χτυπά με την κοιλιά στο νότιο μέρος του κτιριακού συγκροτήματος της Βασιλικής στο λόφο της Σουπέργκα, στο μέρος όπου θάβονταν οι πρώτοι Ιταλοί βασιλιάδες. Οι 31 επιβάτες του μοιραίου αεροπλάνου χάνουν τη ζωή τους. Ανάμεσά στα θύματα βρίσκονται και 18 ποδοσφαιριστές της Τορίνο της πιο σπουδαίας ιταλικής ομάδας εκείνη την εποχή. Επίσης χάνουν τη ζωή τους 2 τεχνικοί, 3 άνθρωποι της διοίκησης, 1 μεταφραστής, το 4μελές πλήρωμα του αεροσκάφους και 3 δημοσιογράφοι. Ο ποδοσφαιρικός κόσμος βυθίζεται στο πένθος.  

Η ομάδα επέστρεφε από την Πορτογαλία όπου είχε ταξιδέψει για να δώσει έναν φιλικό αγώνα. Ο Ζοσέ Φερέιρα, που είχε αγωνιστεί παλαιοτέρα στο Καμπιονάτο με τη Τζένοα και ήταν προσωπικός φίλος του Ματσόλα, παίκτη της Τορίνο, αποφάσισε να κλείσει την καριέρα του. Επιθυμία του ήταν  να παίξει για τελευταία φορά ενάντια στην ομάδα της Τορίνο και παρακάλεσε τον Ματσόλα να μεσολαβήσει για το παιχνίδι. Η Τορίνο ζήτησε και πέτυχε από την ιταλική ομοσπονδία την μετάθεση του αγώνα με την Ιντερ για τις 30 Απριλίου. Στις 3 Μαΐου βρέθηκαν στη Λισαβόνα για το παιχνίδι με τη Μπενφίκα, το οποίο τελείωσε με σκορ 4-3 υπέρ των Πορτογάλων. Την επόμενη μέρα ξεκίνησαν από τη Λισαβόνα για να επιστρέψουν στην Ιταλία, ενώ ενδιάμεσα πραγματοποίησαν μια στάση στη Βαρκελώνη. Στην Πορτογαλία παρέμειναν ο πρόεδρος Φερούτσιο Νόβο και ο τραυματίας Σάουρο Τομά.

Η Τορίνο είχε κερδίσει το τελευταίο πρωτάθλημα πριν την ήττα στον πόλεμο (1942-43) και τα τρία επόμενα (1945-48), ενώ όδευε και για το επόμενο πριν την προλάβει η μοίρα  (1948-49), καθώς τέσσερις αγωνιστικές πριν το τέλος είχε τέσσερις βαθμούς περισσότερους από την Ίντερ και έξι από τη Μίλαν. Τα επόμενα χρόνια η ομάδα – θαύμα βυθίστηκε δεν κατάφερε να ανακάμψει και βρέθηκε στην δεύτερη κατηγορία, ενώ πανηγύρισε ξανά τίτλο το 1976. Αυτή η καταστροφή στοίχισε και στην εθνική Ιταλίας, στην οποία αγωνίζονταν 10 παίκτες της Τορίνο.

Τα θύματα:  Βαλέριο Μπατσκαλούπο , Αλντο Μπαλαρίν, Βιρτζίλιο Μαρόζο, Εουσέμπιο Kαστιλιάνο, Μάριο Ριγκαμόντι,  Γκιουζέπε Γκριζάρ,  Ρομέο Μέντι,  Εζιο Λόικ, Βαλεντίνο Ματσόλα,  Εμόλε Μποντζιόρνι, Ρούμπενς Φαντίνι, Τζουλιέλμο Γκαμπέτο, Ρουτζέρο Γκράβα , Ντανίλο Μαρτέλι, Πιέρο Οπέρτο,  Φράνκο Οσόλα,  Ντίνο Μπαλαρόν,  Τζούλιους Σούμπερτ.