Θανάσης Σούλης (ΚΙΝΛΕΪ) (1952-1960)

29/01/2013

O Θανάσης Σούλης από παππού βρετανικής καταγωγής είχε το επώνυμο Κίνλεϊ, καθιερώθηκε με το υποκοριστικό του μικρού του ονόματος. Υπήρξε από τους στυλοβάτες της άμυνας του Ολυμπιακού τη δεκαετία του 50 και δικαιολογημένα συγκαταλέγεται ανάμεσα στους παίκτες που καθιέρωσαν τον Ολυμπιακό σαν «Θρύλο» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γεννήθηκε το 1928 και από μικρός έδειξε την αξία του στα χωμάτινα γήπεδα του Ρουφ, του Βοτανικού και των άλλων γηπέδων της ευρύτερης περιοχής.Αμέσως μετά τον πόλεμο βρέθηκε στην Προοδευτική, όπου σύντομα έγινε γνωστός σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους. Μάλιστα όταν ο Ολυμπιακός τον έβαλε στο μάτι η ομάδα του Κορυδαλλού δεν αρνήθηκε την συμμετοχή του σε κάποιους φιλικούς αγώνες των ερυθρόλευκων.
Η αρχή έγινε το 1950 και συγκεκριμένα στα δύο φιλικά παιχνίδια με την αυστριακή Νίκολσον στις 4 και 12 Ιουλίου. Στον πρώτο αγώνα η Νίκολσον επικράτησε 2-1, ενώ στον δεύτερο αγώνα ο Ολυμπιακός νίκησε 2-0. Ο Σούλης χρησιμοποιήθηκε σαν μέσα δεξιά και είχε αξιοπρόσεκτη απόδοση και μπήκε σοβαρά στα υπόψη του Ολυμπιακού. Όμως η Προοδευτική δεν φαίνονταν διατεθειμένη να τον παραχωρήσει και ο Ολυμπιακός συνέχισε να τον δανείζεται... Ο Σούλης ξαναφόρεσε τα ερυθρόλευκα την ίδια χρονιά στο Κύπελλο Χριστουγέννων στον αγώνα Ολυμπιακού – Παναθηναίκού 0-2 και επανήλθε το 1952 στις 20 Απριλίου στο 1-2 με τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο Πάσχα και λίγο αργότερα στους φιλικούς αγώνες του Ολυμπιακού στο 2-1 με τη γαλλική Λιλ, στις 18 Ιουνίου και στο 2-2 με τη διάσημη ομάδα της εποχής Ραπίντ Βιέννης, στις 26 Ιουνίου.
Αυτά τα φιλικά ματς ήταν αρκετά για να γίνει επιτέλους η μεταγραφή του Θανάση Σούλη από την Προοδευτική στον Ολυμπιακό, στον οποίο παρέμεινε έως το 1960.
Στην καριέρα του διακρίθηκε στη θέση του κεντρικού αμυντικού. Σωματώδης, ψηλός, πανέξυπνος είχε τον δικό του τρόπο να κατευθύνει την άμυνα και να περιορίζει τους αντίπαλους επιθετικούς. Η φωνή του ήταν ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που τον διέκριναν και τον καταξίωσαν. Μάλιστα ξεχώριζε για τις επιδόσεις του στο τραγούδι και τα γλέντια.
Είχε και αδυναμίες ο Θανάσης, αλλά τις κάλυπτε με το έξυπνο παίξιμο του. Η έντονη προσωπικότητα του, τον βοήθησε αργότερα και σαν προπονητή, όπου ξεχώρισε για το εποικοδομητικό έργο δουλεύοντας σε πολλές ομάδες, ανάμεσα στις οποίες ήταν η Προοδευτική, το Αιγάλεω, ο Βύζας, ο ΟΦΗ, η Λαμία, αλλά και η μεγάλη του αγάπη ο Ολυμπιακός με τον οποίο το 1968 κατέκτησε μέσα στη Λεωφόρο το Κύπελλο Ελλάδας από τον Παναθηναϊκό με 1-0 και σκόρερ τον Παύλο Βσιλείου.
Επίσημα τη φανέλα του Ολυμπιακού την πρωτοφόρεσε στις 15 Οκτωβρίου 1952 στο 4-0 κατά του Πανελευσινιακού στο Καραϊσκάκη, ενώ ένα χρόνο αργότερα έπαιξε και στην Εθνική ομάδα στο 0-0 με τη Β΄ Ιταλίας. Συνολικά με την Εθνική ομάδα είχε 5 συμμετοχές.
Το τελευταίο του παιχνίδι με τον Ολυμπιακό το έκανε στις 6 Δεκεμβρίου 1959 κατά του Άρη στο ισόπαλο 1-1.
Είχα την τιμή να γνωρίσω και να γίνω φίλος με τον μεγάλο αυτόν άσο. Θυμάμαι πολύ έντονα ένα βράδυ στο μαγαζί του ένθερμου φίλου του Ολυμπιακού Νίκου Τζερεφού στο Μικρολίμανο, όταν τον πλησίασε ένας οπαδός του Ολυμπιακού και του είπε «Γειά σου μεγάλε Σούλη... σήμερα έπρεπε να παίζετε που υπάρχουν συμβόλαια για να παίρνατε καλά λεφτά. Εσείς παίζατε για τη φανέλα...». Ο Θανάσης Σούλης γέλασε και απάντησε με την στεντώρια φωνή του. «Άκου να σου πω φίλε μου. Να ξέρεις ότι κάθε εποχή έχει τα συμβόλαια της. Εμείς δεν υπογράφαμε συμβόλαια, αλλά όλοι μπήκαμε στη ΔΕΗ και φτιάξαμε σπίτια και τώρα παίρνουμε πολύ καλές συντάξεις και ζούμε μια χαρά. Ακόμη και το 52 και το 53 και το 54 που παίζαμε και μας έδιναν πριμ 50 και 100 δραχμές για κάποια νίκη, το κρέας έκανε 4 φράγκα η οκά και το λάδι 2 φράγκα. Ζήσαμε μια χαρά από το ποδόσφαιρο...»
Ακόμη θυμάμαι ότι ο φίλος του και σπουδαίος μπασκετμπωλίστας εκείνης της εποχής Νίκος Πουλακίδας που έκανε μεγάλη καριέρα στον Εθνικό Αθηνών, που ήταν δίπλα του, σηκώθηκε τον αγκάλιασε και τον φίλησε, λέγοντας του «Μεγάλε Θανάση θα μείνεις αθάνατος...».
Η καλή ζωή και το ξενύχτι ήταν αγαπημένη ενασχόληση του Θανάση Σούλη, που έφυγε από τη ζωή το 2004. Στα τελευταία χρόνια είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο και υπέφερε. Ακόμη πρέπει να τονιστεί ότι είχε ανοίξει ένα μαγαζί στο Μεταξουργείο για τους φίλους του. Εκεί κάθε βράδυ δέχονταν συμπαίκτες και αντιπάλους και μεταξύ μεζέ και κρασιού, θυμόντουσαν τις δικές τους στιγμές στα γήπεδα... Η βραδιά καθημερινά έκλεινε με τον Θανάση να τραγουδάει με την μοναδική φωνή του τον αυθεντικό ύμνο του Ολυμπιακού «Φευγάτε από μπρος, φευγάτε από μπρος, στο γήπεδο μπαίνει ο Ολυμπιακός. Φτερά στα ποδάρια φωτιά μες στα στήθια που γράψαν θριάμβους σαν παραμύθια...». Αυτόν τον ύμνο όπως μου είχε πει συνήθιζε να τον τραγουδάει πρώτος στα αποδυτήρια λίγο πριν βγει η ομάδα στο γήπεδο στα εκτός έδρας παιχνίδια και ιδιαίτερα στη Λεωφόρο και στην Τούμπα...
Ο Θανάσης Σούλης με τον Ολυμπιακό αγωνίστηκε σε 287 αγώνες. Πιο αναλυτικά έπαιξε σε 92 αγώνες πρωταθλήματος, σε 102 φιλικούς αγώνες, σε 34 αγώνες Κυπέλλου Ελλάδας, σε 2 αγώνες Κυπέλλων Ευρώπης και σε 57 ματς του πρωταθλήματος Πειραιά.

www.olympiacos24.gr/