Ο "Επιτάφιος" ενός θεσμού
Η Μεγάλη Παρασκευή είναι ημέρα συγκίνησης και
θλίψης για τον Χριστιανισμό σε όλο τον κόσμο. Εμείς οι Ολυμπιακοί, από
εδώ και μπρος θα έχουμε ακόμη έναν λόγο για να είμαστε θλιμμένοι αυτήν
την ημέρα γιατί, ουσιαστικά πέρσι, την 3η Μαϊου 2013 γράφτηκε ο επίλογος
του Ιστορικότερου φιλικού αγώνα σε όλη την Ελλάδα που ανελλιπώς από το
1961 είχε ανοιχτές τις θύρες για το κοινό και τους φιλάθλους.
Ο αγώνας αυτός σταμάτησε στα 52 χρόνια και η ανακοίνωση αυτής
της απόφασης σκόρπισε την θλίψη και τα ερωτηματικά στους φιλάθλους που
το παρακολουθούσαν σχεδόν κάθε χρόνο. Ήταν πραγματικά, παραπάνω από ένα
φιλικό, που το περίμεναν εμφανώς, τόσο οι παλαίμαχοι των δύο ομάδων, όσο
και οι φίλαθλοι. Όσοι έρχονταν κάθε Μεγάλη Παρασκευή στο γήπεδο της
Προοδευτικής σίγουρα θα θυμούνται αρκετά από τα παρακάτω.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πόσο «άμεσος» ήταν αυτός ο αγώνας και
πόσο κοντά ήταν οι παίκτες και ο κόσμος. Από την ώρα που έφταναν οι
παλαίμαχοι στο γήπεδο θα έκαναν κανένα μισάωρο για να μπουν στα
αποδυτήρια, αφού θα είχαν να πουν κουβέντες και να αστειευτούν σχεδόν με
όλο τον κόσμο. Τα πειράγματα μάλιστα δεν έλειπαν ούτε και κατά την
διάρκεια του αγώνα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία φορά τον Λάλα να έχει
πέσει στον αγωνιστικό χώρο και τον Βαμβακούλα να ζητάει από κάποιον στην
εξέδρα να καλέσει την… Express Service!
Ύστερα, ένα άλλο τεράστιο κομμάτι αυτού του θεσμού ήταν οι φωτογραφίες. Άνθρωποι κάθε ηλικίας έσπευδαν να φωτογραφηθούν πλάι στους δικούς τους Κυριακάτικους ήρωες, τον Ρωσίδη, τον Γκαιτατζή, τον Αγγελή, τον Υφαντή, τον Κελεσίδη, τον Σταυρόπουλο, τον Δαρίβα, τον Μπέμπη που συχνά έκανε την εμφάνιση του στο φιλικό και φυσικά παλαιότερα με τους συγχωρεμένους Μουράτη, Κρητικόπουλο, Γκλέζο, Κοτρίδη και τον κυρ-Αχιλλέα Γραμματικόπουλο, την ζωντανή Ιστορία του Θρύλου όπως έλεγαν πολλοί. Οι νεώτεροι εξ’ ημών, «κυνηγούσαν» τα δικά τους ινδάλματα της Κυριακής, τον Βαίτση, τον Χατζίδη, τον Προτάσωφ, τον Σαββίδη, τον Γκόγκιτς, τον Πουρσανίδη, τον Λουτσιάνο. Η λίστα είναι ατελείωτη και για να τους αναφέρουμε όλους θα θέλουμε… δέκα σελίδες.
Ήταν ένας αγώνας όπως τον έλεγαν. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Και οι νεώτεροι ήταν εκείνοι που κυρίως έδειχναν την ευγνωμοσύνη τους στους παλαιμάχους. Όλοι μας μάθαμε από τους πατεράδες μας να αγαπάμε αυτούς τους ανθρώπους, να τους σφίγγουμε το χέρι και να τους λέμε «ευχαριστώ», που έκαναν τον Ολυμπιακό, Θρύλο. Πέρασαν αρκετά χρόνια να καταλάβω γιατί όταν έβγαζα μια φωτογραφία με κάποιον παίκτη εκείνος μου έλεγε «ευχαριστώ». –Μα εσείς με ευχαριστείτε κύριε Σταυρόπουλε, του είχα πει κάποτε. Εμείς πρέπει να σας ευχαριστούμε. Και πραγματικά κατάλαβα τον απλούστατο λόγο. Γιατί κανείς δεν τους είχε ξεχάσει, ακόμα και εν έτει 2013.
Παρακολουθούσα τον αγώνα ανελλιπώς από το 2002. Πόσες στιγμές να απαριθμήσω που έχουν χαραχτεί στη μνήμη μας; Θα ξεχάσει κανείς εκείνη τη χρονιά που ο Ύβ Τριαντάφυλλος ξανάρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού και έπαιξε στον αγώνα; Αναπόφευκτο, όταν σκόραρε, ήταν να ακουστεί το σύνθημα ‘Υβ Ύβ Ύβ που δονούσε το Καραισκάκη την δεκαετία του ’70. Θα ξεχάσει κανείς την πρώτη εμφάνιση του Σίνισα Γκόγκιτς το 2003; Θα ξεχάσει κανείς το 2004 που ήρθε για πρώτη φορά ο Μηνάς Χαντζίδης από την Γερμανία και μάλιστα σκόραρε δις στο παιχνίδι;
Μήπως μπορούμε να ξεχάσουμε το 2008 που ο κυρ-Αχιλλέας έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα μέσα σε αποθέωση ή όταν ο Θρύλος του Θρύλου και ένας εκ των ιδρυτών του, ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος έκανε την εμφάνιση του για να παρακολουθήσει το παιχνίδι; Να ξεχάσουμε τον Αρχηγό Ηλία Ρωσίδη, ρέκορντμαν συμμετοχών που αγωνιζόταν κάθε Μεγάλη Παρασκευή επί πενήντα χρόνια αλλά και τον Μίμη Παπαϊωάννου από πλευρά Προοδευτικής που τον είδαμε πολλά χρόνια να συμμετέχει σε αυτό το θεσμο;
Κι όποιος έλεγε ότι οι μύθοι αυτοί γέρασαν, ας πάει να ρωτήσει τον Αρχηγό γιατί δυσανασχετούσε όταν ο προπονητής τον έβγαλε στο… πεντάλεπτο! Εμφανέστατα τσατισμένος βγήκε από το παιχνίδι, αφού ήθελε να παίξει κι άλλο!!!
Ύστερα υπήρχαν και οι φίλαθλοι! Και μιλάμε για… κλασικές γραφικές φυσιογνωμίες φιλάθλων βγαλμένες από την δεκαετία του 70! Άσπρο μαλλί, υποψία φαλάκρας, κοιλιά δέκα στρέμματα, αραχτοί σε δύο καρέκλες και επιδιδόμενοι στο αγαπημένο τους… σπορ. Να κάνουν τους προπονητές της εξέδρας και να σχολιάζουν πραγματικά τα πάντα! Είχε κι αυτό την πλάκα του και ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του φιλικού. Η νίκη όπως τόνιζαν και οι ίδιοι οι παλαίμαχοι ήταν το τελευταίο που τους ενδιέφερε. Βέβαια έτσι έλεγαν, αλλά έπεφταν και μερικές «ψιλές» στον αγωνιστικό χώρο αν γινόταν καμία αμφισβητούμενη φάση!
Το περσινό παιχνίδι, που όπως γράψαμε αποτέλεσε το «Κύκνειο Άσμα» αυτού του θεσμού ήταν πολύ περίεργο. Η προσέλευση ήταν μικρότερη από άλλες χρονιές, οι παλαίμαχοι της Προοδευτικής ήταν περισσότερο «επιθετικοί» απέναντι στους παλαιμάχους μας, σε επίπεδο που η κλωτσιά έπεφτε σύννεφο προς το τέλος και η εξέδρα της Προοδευτικής χυδαία προς τους παλαιμάχους του Ολυμπιακού, αλλά και προς τον ίδιο τον Ολυμπιακό σαν σύλλογο. Υπήρχε μία γενική δυσαρέσκεια, η οποία ήταν ευδιάκριτη.
Όμως ο Σύνδεσμος Βετεράνων Ποδοσφαιριστών Ολυμπιακού δεν θα μας αφήσει με την… νοσταλγία. Στις 30 του μηνός έχουμε όλοι ραντεβού στο γήπεδο Καραισκάκη για την Ιστορική πρώτη μάχη από της επόμενες που θα ακολουθήσουν, με τον Εθνικό Πειραιώς. Ένα παιχνίδι το οποίο, όπως φαίνεται από τις διαθέσεις των Βετεράνων θα γίνει ο νέος θεσμός για τους φίλους του Ολυμπιακού, κάθε Μεγάλη Εβδομάδα. Μπορεί βέβαια ο Εθνικός να είναι «οι άλλοι» του Πειραιά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα είναι κάτι το ξεχωριστό. Ευχής έργον είναι να μην υπάρξουν τίποτα «παρατράγουδα» λόγω της διαχρονικής κόντρας με τον Εθνικό, αν και δεν πιστεύω να συμβεί. Άλλωστε, δεν νομίζω να είναι πρέπον να αποδοκιμάσει κανείς σε ένα τέτοιο παιχνίδι που αγωνίζονται οι Θρύλοι του παρελθόντος μας.
Ανυπομονούμε λοιπόν να γίνουμε μάρτυρες στο πρώτο παιχνίδι, στο οποίο μπορεί μετά από χρόνια να πηγαίνουμε και εμείς τα παιδιά μας, όπως ακριβώς μας πήγαιναν οι πατεράδες μας στο Βραδυποριακός – Ταλαιπωριακός. Το μόνο που απομένει είναι να πάρουμε και κάποιες απαντήσεις. «Θα είναι το ίδιο»; «Θα είναι τόσο άμεσο να κατεβαίνουμε στο ημίχρονο να τα λέμε και να φωτογραφιζόμαστε με τους παλιούς άσσους του Ολυμπιακού»;
Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα είναι το ίδιο. Οι υπόλοιπες απαντήσεις στις 30 Απριλίου.
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα σε όλους.
Ύστερα, ένα άλλο τεράστιο κομμάτι αυτού του θεσμού ήταν οι φωτογραφίες. Άνθρωποι κάθε ηλικίας έσπευδαν να φωτογραφηθούν πλάι στους δικούς τους Κυριακάτικους ήρωες, τον Ρωσίδη, τον Γκαιτατζή, τον Αγγελή, τον Υφαντή, τον Κελεσίδη, τον Σταυρόπουλο, τον Δαρίβα, τον Μπέμπη που συχνά έκανε την εμφάνιση του στο φιλικό και φυσικά παλαιότερα με τους συγχωρεμένους Μουράτη, Κρητικόπουλο, Γκλέζο, Κοτρίδη και τον κυρ-Αχιλλέα Γραμματικόπουλο, την ζωντανή Ιστορία του Θρύλου όπως έλεγαν πολλοί. Οι νεώτεροι εξ’ ημών, «κυνηγούσαν» τα δικά τους ινδάλματα της Κυριακής, τον Βαίτση, τον Χατζίδη, τον Προτάσωφ, τον Σαββίδη, τον Γκόγκιτς, τον Πουρσανίδη, τον Λουτσιάνο. Η λίστα είναι ατελείωτη και για να τους αναφέρουμε όλους θα θέλουμε… δέκα σελίδες.
Ήταν ένας αγώνας όπως τον έλεγαν. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Και οι νεώτεροι ήταν εκείνοι που κυρίως έδειχναν την ευγνωμοσύνη τους στους παλαιμάχους. Όλοι μας μάθαμε από τους πατεράδες μας να αγαπάμε αυτούς τους ανθρώπους, να τους σφίγγουμε το χέρι και να τους λέμε «ευχαριστώ», που έκαναν τον Ολυμπιακό, Θρύλο. Πέρασαν αρκετά χρόνια να καταλάβω γιατί όταν έβγαζα μια φωτογραφία με κάποιον παίκτη εκείνος μου έλεγε «ευχαριστώ». –Μα εσείς με ευχαριστείτε κύριε Σταυρόπουλε, του είχα πει κάποτε. Εμείς πρέπει να σας ευχαριστούμε. Και πραγματικά κατάλαβα τον απλούστατο λόγο. Γιατί κανείς δεν τους είχε ξεχάσει, ακόμα και εν έτει 2013.
Παρακολουθούσα τον αγώνα ανελλιπώς από το 2002. Πόσες στιγμές να απαριθμήσω που έχουν χαραχτεί στη μνήμη μας; Θα ξεχάσει κανείς εκείνη τη χρονιά που ο Ύβ Τριαντάφυλλος ξανάρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού και έπαιξε στον αγώνα; Αναπόφευκτο, όταν σκόραρε, ήταν να ακουστεί το σύνθημα ‘Υβ Ύβ Ύβ που δονούσε το Καραισκάκη την δεκαετία του ’70. Θα ξεχάσει κανείς την πρώτη εμφάνιση του Σίνισα Γκόγκιτς το 2003; Θα ξεχάσει κανείς το 2004 που ήρθε για πρώτη φορά ο Μηνάς Χαντζίδης από την Γερμανία και μάλιστα σκόραρε δις στο παιχνίδι;
Μήπως μπορούμε να ξεχάσουμε το 2008 που ο κυρ-Αχιλλέας έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα μέσα σε αποθέωση ή όταν ο Θρύλος του Θρύλου και ένας εκ των ιδρυτών του, ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος έκανε την εμφάνιση του για να παρακολουθήσει το παιχνίδι; Να ξεχάσουμε τον Αρχηγό Ηλία Ρωσίδη, ρέκορντμαν συμμετοχών που αγωνιζόταν κάθε Μεγάλη Παρασκευή επί πενήντα χρόνια αλλά και τον Μίμη Παπαϊωάννου από πλευρά Προοδευτικής που τον είδαμε πολλά χρόνια να συμμετέχει σε αυτό το θεσμο;
Κι όποιος έλεγε ότι οι μύθοι αυτοί γέρασαν, ας πάει να ρωτήσει τον Αρχηγό γιατί δυσανασχετούσε όταν ο προπονητής τον έβγαλε στο… πεντάλεπτο! Εμφανέστατα τσατισμένος βγήκε από το παιχνίδι, αφού ήθελε να παίξει κι άλλο!!!
Ύστερα υπήρχαν και οι φίλαθλοι! Και μιλάμε για… κλασικές γραφικές φυσιογνωμίες φιλάθλων βγαλμένες από την δεκαετία του 70! Άσπρο μαλλί, υποψία φαλάκρας, κοιλιά δέκα στρέμματα, αραχτοί σε δύο καρέκλες και επιδιδόμενοι στο αγαπημένο τους… σπορ. Να κάνουν τους προπονητές της εξέδρας και να σχολιάζουν πραγματικά τα πάντα! Είχε κι αυτό την πλάκα του και ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του φιλικού. Η νίκη όπως τόνιζαν και οι ίδιοι οι παλαίμαχοι ήταν το τελευταίο που τους ενδιέφερε. Βέβαια έτσι έλεγαν, αλλά έπεφταν και μερικές «ψιλές» στον αγωνιστικό χώρο αν γινόταν καμία αμφισβητούμενη φάση!
Το περσινό παιχνίδι, που όπως γράψαμε αποτέλεσε το «Κύκνειο Άσμα» αυτού του θεσμού ήταν πολύ περίεργο. Η προσέλευση ήταν μικρότερη από άλλες χρονιές, οι παλαίμαχοι της Προοδευτικής ήταν περισσότερο «επιθετικοί» απέναντι στους παλαιμάχους μας, σε επίπεδο που η κλωτσιά έπεφτε σύννεφο προς το τέλος και η εξέδρα της Προοδευτικής χυδαία προς τους παλαιμάχους του Ολυμπιακού, αλλά και προς τον ίδιο τον Ολυμπιακό σαν σύλλογο. Υπήρχε μία γενική δυσαρέσκεια, η οποία ήταν ευδιάκριτη.
Όμως ο Σύνδεσμος Βετεράνων Ποδοσφαιριστών Ολυμπιακού δεν θα μας αφήσει με την… νοσταλγία. Στις 30 του μηνός έχουμε όλοι ραντεβού στο γήπεδο Καραισκάκη για την Ιστορική πρώτη μάχη από της επόμενες που θα ακολουθήσουν, με τον Εθνικό Πειραιώς. Ένα παιχνίδι το οποίο, όπως φαίνεται από τις διαθέσεις των Βετεράνων θα γίνει ο νέος θεσμός για τους φίλους του Ολυμπιακού, κάθε Μεγάλη Εβδομάδα. Μπορεί βέβαια ο Εθνικός να είναι «οι άλλοι» του Πειραιά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα είναι κάτι το ξεχωριστό. Ευχής έργον είναι να μην υπάρξουν τίποτα «παρατράγουδα» λόγω της διαχρονικής κόντρας με τον Εθνικό, αν και δεν πιστεύω να συμβεί. Άλλωστε, δεν νομίζω να είναι πρέπον να αποδοκιμάσει κανείς σε ένα τέτοιο παιχνίδι που αγωνίζονται οι Θρύλοι του παρελθόντος μας.
Ανυπομονούμε λοιπόν να γίνουμε μάρτυρες στο πρώτο παιχνίδι, στο οποίο μπορεί μετά από χρόνια να πηγαίνουμε και εμείς τα παιδιά μας, όπως ακριβώς μας πήγαιναν οι πατεράδες μας στο Βραδυποριακός – Ταλαιπωριακός. Το μόνο που απομένει είναι να πάρουμε και κάποιες απαντήσεις. «Θα είναι το ίδιο»; «Θα είναι τόσο άμεσο να κατεβαίνουμε στο ημίχρονο να τα λέμε και να φωτογραφιζόμαστε με τους παλιούς άσσους του Ολυμπιακού»;
Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα είναι το ίδιο. Οι υπόλοιπες απαντήσεις στις 30 Απριλίου.
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα σε όλους.
ALEX WEB RADIO/TV
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου