Γήπεδο της ΑΕΚ ή του Μελισσανίδη;

01/04/2014

Η Ρένα Δούρου έμπλεξε σε μια ιστορία που δεν την ξέρει και κατάλαβε αργά ότι ένα κομμάτι του κόσμου τη βλέπει πλέον σαν εχθρό της προσπάθειας του Μελισσανίδη να φτιάξει στην ομάδα γήπεδο μετά από περιπέτειες έντεκα χρόνων.

Το λάθος της Ρένας Δούρου τόσες μέρες είναι ότι ανακατεύτηκε με ένα θέμα που δεν το ξέρει, και μάλιστα χωρίς να της το ζητήσει κανείς.
Κανένας δεν την έβαλε να μπλέξει με το ζήτημα του γηπέδου της ΑΕΚ, από τη στιγμή μάλιστα που δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσει τη δίψα και τη λαχτάρα των ΑΕΚτζήδων να μπουν κάποια στιγμή στο νέο δικό τους ποδοσφαιρικό «σπίτι».
Η πονεμένη ιστορία που ξεκίνησε από την κατεδάφιση του Γρανίτσα χωρίς να υπάρχει η παραμικρή εγγύηση πως θα ξανασηκωθεί γήπεδο στα «άγια χώματα», όπως τα λένε, της Νέας Φιλαδέλφειας έκανε τους περισσότερους οπαδούς της ομάδας να νιώθουν περίπου κομπλεξικά τα τελευταία έντεκα χρόνια.
• Το είχαν φτιάξει οι πατεράδες και οι παππούδες τους με τα χέρια τους.
• Με το που γκρεμίστηκε, πήραν εκατοντάδες υποσχέσεις ότι «θα ξαναγίνει».
• Μια στρατιά ανίκανων παραγόντων έχανε τη μια ευκαιρία μετά την άλλη για να αρχίσει την κατασκευή του.
• Είδαν τον Ολυμπιακό του Κόκκαλη να τους τρώει στη στροφή και να βάζει το «Καραϊσκάκης» στα ολυμπιακά έργα του ’04.
• Μια εποχή κατάντησαν να παίζουν ακόμη και στο γήπεδο του Ακράτητου Νέων Λιοσίων.
• Παρακολούθησαν τον Ντέμη μέσα στη μεγαλομανία του και τον μεγαλοϊδεατισμό του να… χτίζει «αλλού» ένα φαραωνικό κατασκεύασμα που υπήρχε μόνο στη φαντασία του.
Και ξαφνικά, μόλις ξαναεμφανίστηκε ο Μελισσανίδης και όχι απλώς το υποσχέθηκε αλλά άρχισε να το τρέχει έχοντας φτάσει ένα βήμα πριν από τα θεμέλια, αντικρίζουν μια υποψήφια περιφερειάρχη να βάζει το δικό της θολό «βέτο» μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει ένα μικρό «αριστερό» ακροατήριο που θα την ψηφίσει.

Το μόνο που κατάφερε ήταν να πριμοδοτήσει άθελά της την επιχειρηματολογία του βασικού της αντιπάλου, του Σγουρού, ο οποίος, λίγους μήνες πριν, σε μια επίδειξη παλιομοδίτικης – ψηφοθηρικής παροχολογίας, χάρισε στην ουσία 20 πολύτιμα κρατικά εκατομμύρια στον Μελισσανίδη για να φτιάξει ένα γήπεδο που θα ανήκει σε εταιρεία κάποιων επιχειρηματιών και εφοπλιστών, με τη συνδρομή και απλών οπαδών, οι οποίοι πιέστηκαν συναισθηματικά να τσοντάρουν, με το επιχείρημα… τώρα είναι η ώρα – όλοι μαζί να βάλουμε ένα χεράκι.

Λογικό, μετά απ’ όλα αυτά, η Ρένα Δούρου να χάσει από ένα σημείο και μετά την μπάλα.
Κατάλαβε αργά πως ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου της ΑΕΚ άρχισε να τη βλέπει σαν εχθρό στην προσπάθεια της ομάδας να αποκτήσει μετά από τόσες και τόσες περιπέτειες το δικό της γήπεδο.
Την άκουσε να βάζει θέματα που δεν έχει δικαίωμα να προβάλλει ένας περιφερειάρχης. Στην πραγματικότητα ζήτησε το γήπεδο που ετοιμάζονται να φτιάξουν άλλοι να λειτουργεί με τους «δικούς της» όρους. Απαίτησε π.χ. «κερκίδες για ανέργους με φτηνό εισιτήριο». Εβαλε μια σειρά από προϋποθέσεις, όπως να σηκώσει το γήπεδο η ερασιτεχνική ΑΕΚ που ελέγχεται και συντηρείται (και αυτή…) από τον Μελισσανίδη επειδή μόνη της δεν έχει να πληρώσει ούτε τους παίκτες του χάντμπολ. Και κάλεσε τους οπαδούς να μην παίζουν τα παιχνίδια των σύγχρονων «κοτζαμπάσηδων», εννοώντας πάλι τον Μελισσανίδη, όταν (οφείλει να) ξέρει ότι χωρίς την παρουσία του γήπεδο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ των ποτών.

Γενικά μπερδεύτηκε σε μια ιστορία μέσα στην οποία έμπλεξε και τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος (καλώς ή κακώς) στη συντριπτική πλειονότητα των οπαδών των ομάδων που ψάχνουν τρόπους και χώρους να χτίσουν δικό τους γήπεδο έχει ταυτιστεί με αρνήσεις, εμπόδια και προσφυγές «αδέσμευτων», «αγανακτισμένων» και «οικολογικά ευαίσθητων» κατοίκων, προκειμένου να ματαιωθεί ή να συρρικνωθεί το όποιο πρότζεκτ.
 
Πηγή: efsyn.gr


ALEX WEB RADIO/TV