Οι 100 ημέρες της παρουσίας του Βαλβέρδε στο Λιμάνι

Η «Εξέδρα» αναλύει τις 100 πρώτες ημέρες του Ερνέστο Βαλβέρδε από την επιστροφή του στο Λιμάνι για χάρη του Ολυμπιακού. Το όμορφο ποδόσφαιρο, η επίθεση που «σκοτώνει», οι τρεις «μεταγραφές», το κάστρο «Καραϊσκάκης» και τα λάθη.

1) Έτοιμος για την επιστροφή
Ο Βαλβέρδε ήρθε έχοντας μια δύσκολη αποστολή, αλλά έναν συγκεκριμένο στόχο. Να δημιουργήσει ένα σύνολο από την αρχή που θα είναι όσο ανταγωνιστικό πρέπει προκειμένου ο Ολυμπιακός να επιστρέψει στην κορυφή. Έπειτα από 100 μέρες και ενώ όλοι συμφωνούμε ότι προφανώς η δουλειά του Ισπανού όσο ο καιρός περνά θα δίνει ακόμη περισσότερες εικόνες, ήδη έχει πείσει στο βασικό ερώτημα. Ναι, ο Ολυμπιακός που δημιουργείται, όχι μόνο είναι ικανός να κατακτήσει τον τίτλο, αλλά ήδη μπορεί να λογίζεται ως το φαβορί. Και αυτή την… ετικέτα τού την κολλά το χορτάρι. Μια ομάδα με αγωνιστική ταυτότητα, προσανατολισμό, που σε κάθε ματς δείχνει κάτι περισσότερο. Και αμυντικά και επιθετικά.
2) Επιτέλους ποδόσφαιρο
Μια συγκεκριμένη αγωνιστική διάταξη (4-4-1-1), επιθετική φιλοσοφία. Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο. Και κάποιες… στιγμές που κρύβεται το τόπι σαν σκηνές από τα «προσεχώς». Οι πάσες του Ιμπαγάσα, το πρέσινγκ ψηλά που πιάνει τον αντίπαλο από τον λαιμό, τα… σλάλομ του Ριέρα, οι επινοήσεις του «Φέτφα», τα γκολ του Μιραλάς. Και όχι μόνο. Οι «κομπίνες» στις στημένες μπάλες, η επιμονή στις δύο φάσεις του transition. Όλα δείχνουν δουλειά.
3) Επίθεση που σκοτώνει
Πέντε γκολ ο Μιραλάς, τέσσερα ο Ριέρα, άλλα τόσα ο Τοροσίδης (μαζί με αυτό που κακώς ακύρωσε ο Γιάχος στο Παγκρήτιο), τρία ο Πάντελιτς. Σχεδόν εννέα φάσεις μέσα στην αντίπαλη περιοχή σε κάθε ματς και περίπου 17 τελειωμένες επιθέσεις ανά παιχνίδι. Είκοσι γκολ σε εννέα αγωνιστικές (καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος). Μια ομάδα που έχει γραμμένο στο DNA της το επιθετικό ποδόσφαιρο ξαναβρίσκει τον τρόπο να το αποδώσει.
4) Οι τρεις «μεταγραφές»
Σε αυτές τις 100 μέρες και στην αναζήτηση της νέας αγωνιστικής ταυτότητας, ο Βαλβέρδε έδειξε τόλμη στις επιλογές προσώπων. Και ο Ολυμπιακός έχει επί της ουσίας κερδίσει από αυτό όχι έναν, αλλά τρεις ποδοσφαιριστές. Η επιλογή της μετατόπισης του Μιραλάς στην κορυφή της επίθεσης. Ο Γιάννης Φετφατζίδης που ήρθε από το… πουθενά και στρογγυλοκάθισε στην πρώτη γραμμή της νέας ομάδας που δημιουργείται και η α λα Μέσσι τοποθέτηση στο δεξί φτερό. Και εδώ και λίγες αγωνιστικές ο Ούγκο Πάρντο, που φορά πλέον τα κόκκινα γάντια και λογίζεται ως βασικός. Σε αυτό το διάστημα λοιπόν ο Ολυμπιακός δεν κερδίζει μόνο ματς. Κερδίζει και παίκτες… Από την άλλη, μια σειρά από μεταγραφές ακόμη δεν έχουν φτάσει στις… προσδοκίες. Ο Ρόμενταλ, ο Ουρτάδο, ο Πάντελιτς (που βρέθηκε εκτός ενδεκάδας από τον Μιραλάς), ο Ριέρα με τη λογική ότι προοριζόταν για ηγέτης.
5) Το φρούριο του Φαλήρου
Το έχουμε επαναλάβει αμέτρητες φορές, αλλά είναι πραγματικότητα. Το Καραϊσκάκη δίνει το πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό. Έτσι συνέβαινε για μια πενταετία. Έτσι επιχειρεί ο κόουτς να το ξανακερδίσει και φέτος. Οι Πειραιώτες σε πέντε εντός έδρας ματς έχουν 15 βαθμούς και τέρματα 9-1. Οι οπαδοί έχουν αγκαλιάσει την προσπάθεια, τα sold out είναι διαδοχικά και αν οι Πειραιώτες καταφέρουν να φτάσουν στους συνήθεις 40 βαθμούς που κερδίζουν στην έδρα τους θα έχουν κάνει ένα πολύ μεγάλο βήμα για την κούπα.
6) Λάθη και δυσλειτουργίες
Προφανώς δεν είναι όλα ρόδινα σε αυτές τις 100 μέρες. Όταν με ένα νέο ρόστερ φτιάχνεις ένα σύνολο από την αρχή, και λάθη θα γίνουν και κάποια νεκρά διαστήματα θα εμφανιστούν στο παιχνίδι σου. Σαν αυτά που στοίχισαν τις δύο αναπάντεχες ανατροπές σε Καυτανζόγλειο (Ηρακλής) και ΟΑΚΑ (Παναθηναϊκός). Λογικές δυσλειτουργίες για κάτι που είναι ακόμη υπό κατασκευή. Στα δυσάρεστα για τους Πειραιώτες και το πρώτο κύμα τραυματισμών που πρέπει να αντιμετωπίσουν τώρα, που έχει αρχίσει μια σειρά από δύσκολα παιχνίδια (με το… μισό ματς στο Παγκρήτιο).