Ο πλανήτης υποκλίνεται στο μεγαλείο του Θρύλου!
Παγκόσμια υπόκλιση και παγκόσμιος θαυμασμός
για την ομάδα-όνειρο του ελληνικού αθλητισμού. Διαβάστε τοποθετήσεις
ξένων δημοσιογράφων για τον Πρωταθλητή Ευρώπης, Ολυμπιακό.
Ο Ολυμπιακός έγραψε ιστορία, κατακτώντας δεύτερο συνεχόμενο
ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Το κατόρθωμα της πειραϊκής ομάδας προκάλεσε
παγκόσμια αίσθηση. Διαβάστε την άποψη κορυφαίων ξένων δημοσιογράφων για
το ερυθρόλευκο επίτευγμα.
Αναλυτικά οι δηλώσεις κορυφαίων ξένων δημοσιογράφων στην ιστοσελίδα "eurohoops.net":
Luca Chiabotti, Gazzetta.it
Παίξε με το σωστό τρόπο
Οι Αμερικανοί έχουν ένα ρητό: «Παίξε με το σωστό τρόπο». Είναι αυτό που σκέπτομαι για τον Ολυμπιακό. Εννοώ ότι παίζουν μπάσκετ όπως ακριβώς πρέπει σαν ομαδικό άθλημα, χωρίς εγωισμούς, βοηθώντας ο ένας τον άλλο. Εχουν πολύ καλή ισορροπία μεταξύ των σούπερσταρ και των «κανονικών» παικτών. Για δεύτερη φορά την τελευταία διετία, ο Ολυμπιακός έδειξε στην Ευρώπη πως μπορεί να φθάσει στην επιτυχία, χωρίς να σπαταλά χρήματα, χωρίς να έχει πολλούς σταρ, κρατώντας ένα κορμό Ελλήνων παικτών και προσθέτοντας Αμερικανούς ικανούς να ηγηθούν με κρυφό, αλλά σπουδαίο τρόπο.
Ο Ολυμπιακός έχει πολλούς τρόπους για να κερδίσει: στο τελευταίο Φάιναλ Φορ σκόραρε 60 πόντους και επίσης 100, κρατώντας την άμυνα του σε υψηλά επίπεδα. Αλλαζαν τα συστήματά τους, τον τρόπο που έπαιζαν πολλές, πολλές φορές κατά τη διάρκεια του ίδιου αγώνα με υπομονή και συγκέντρωση. Ο κόσμος του μπάσκετ είναι εντελώς διαφορετικός πια, αλλά νομίζω ότι η επίδραση της επιτυχίας του Ολυμπιακού είναι ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της Ευρωλίγκας, μετά τη Γιουγκοπλάστικά και την Μακάμπι είναι η μοναδική ομάδα με ριπίτ. Ολη η Ευρώπη έδωσε μεγάλο credit στους αδερφούς Αγγελόπουλους, τους προπονητές και τους παίκτες για τον τρόπο που κέρδισαν ξανά. Είμαι χαρούμενος επίσης, για τον Χρήστο Σταυρόπουλο, τον καλό και ευγενικό γενικό διευθυντή της ομάδας, ο οποίος είναι πάντα στη σκιά, αλλά γνωρίζει πολύ καλά το μπάσκετ.
Arnaud Lecomte, L’ Equipe
Το κλειδί του σύγχρονου ευρωπαϊκού μπάσκετ
Το repeat του Ολυμπιακού είναι μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις, στην ιστορία των Φάιναλ Φορ. Ομοια με την Παρτίζαν του 1992 και τη Λιμόζ του 1993, από την άποψη της συνέπειας που επέδειξαν όλες αυτές οι ομάδες. Με έναν εκπληκτικό ηγέτη-παύλα- σούπερ σταρ, τον Βασίλη Σπανούλη, όπως ήταν οι Γιανγκ-Ντακουρί και Ντανίλοβιτς-Τζόρτζεβιτς στην εποχή τους, με ρολίστες που καταλαβαίνουν τη δουλειά τους και φαινομενική πνευματική δύναμη.
Ο τρόπος με τον οποίον κινήθηκε η ομάδα και ο σύλλογος φέτος, μετά την αποχώρηση του Ντούσαν Ιβκοβιτς, ήταν απολύτως θαυμαστός. Απέδειξαν πως το να κρατάς τον ίδιο κορμό είναι το κλειδί του σύγχρονου ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Κατά την άποψη μου, ωστόσο, η Ευρωλίγκα αυτής της σεζόν ήταν πιθανόν μια από τις πιο αδύναμες της τελευταίας δεκαετίας γιατί:
1) οι συνήθεις υπερδυνάμεις δεν ήταν και το ίδιο καλές με τα προηγούμενα χρόνια. Η ΤΣΣΚΑ έχασε τους Κιριλένκο, Σβεντ και Σισκάουσκας, ο Παναθηναϊκός τους Ομπράντοβιτς, Μπατίστ και πολλούς άλλους, η Μπαρτσελόνα επίσης, δεν ήταν καλή εν συγκρίσει με τα προηγούμενα χρόνια, δεδομένου ότι ο πάγκος τους στο Λονδίνο δεν ήταν και τόσο δυνατός. Μόνο οι Σάδα, Ουάλας και Γιασικεβίτσιους (στα 37 του) ήταν έμπειροι παίκτες. Το ίδιο ισχύει για τη Σιένα και τη Μακάμπι.
2) οι τουρκικές ομάδες ήταν ως συνήθως, απογοήτευση
3) δεν εμφανίστηκαν κάποιες νέες δυνάμεις, με εξαίρεση την Κάχα Λαμποράλ, που ωστόσο δεν τη λες και νέα δύναμη.
Gökhan German, Fanatik
Με τους γηγενείς, δημιουργείς ομαδικό πνεύμα
Ο Ολυμπιακός απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι το πιο σημαντικό πράγμα, είναι να είσαι πραγματική ομάδα, να συμπεριφέρεσαι ως πραγματική ομάδα και να μάχεσαι ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει (και πόσα χρήματα παίρνεις). Για μια ακόμη φορά η καλύτερη ομάδα νίκησε ένα γκρουπ σταρ. Επίσης, σημαντικό για τον Ολυμπιακό ήταν ότι έχει πολλούς γηγενείς παίκτες. Όπως λέω πάντα, μπορείς να δημιουργήσεις ομαδικό πνεύμα, αν έχεις γηγενείς παίκτες. Στον Ολυμπιακό, οι ηγέτες ήταν οι Σπανούλης, Παπανικολάου, Πρίντεζης, Περπέρογλου και Σλούκας (μαζί σκόραραν 53 πόντους στον τελικό). Οι ξένοι είναι γενικά ρολίστες, αλλά διαθέτουν εξαιρετικούς χαρακτήρες και έτσι αποδίδουν στο 1000%.
Ενας από τους κύριους λόγους για την επιτυχία του Ολυμπιακού ήταν η πειθαρχία που είχαν στο παιχνίδι τους. Επαιξαν για 40′ στο ίδιο επίπεδο. Και έτσι μπορείς να βρεθείς από το -20 στο +20. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, βρέθηκαν από το -19 του περυσινού τελικού στην κατάκτηση του τροπαίου, από το -15 στο πέμπτο ματς των πλέι οφ με την Αναντολού Εφές στην πρόκριση και από το -17 του φετινού τελικού στο repeat.
Επίσης, είχαν επιστρέψει από το -10 που είχαν βρεθεί στα 5′ για το τέλος του ματς με τη Φενέρμπαχτσε, στην Κωνσταντινούπολη, για τη νίκη. Αυτό ήταν ένα πολύ κρίσιμο παιχνίδι, δεδομένου ότι τους έδωσε το πλεονέκτημα της έδρας, στα πλέι οφ. Δεν παραιτούνται ποτέ. Και έχουν πάντα συγκέντρωση.
Οι περισσότερες ομάδες, για παράδειγμα η Αναντολού Εφες και η Ρεάλ Μαδρίτης έχουν σκαμπανεβάσματα στα παιχνίδια τους και για αυτό δεν ήταν σε θέση να προφυλάξουν το προβάδισμα που είχαν πάρει. Οι παίκτες του Ολυμπιακού, ειδικά στην άμυνα, φάνηκαν συγκεντρωμένοι 100% για 40 λεπτά. Και στην άλλη άκρη του γηπέδου, πάντα αναζητούσαν το σωστό σουτ. Ουδέποτε έκαναν κακή επιλογή, πολύ περισσότερο όταν τα ματς είχαν φτάσει στο κρισιμότερο σημείο τους.
Σε ό,τι αφορά τον κόουτς Μπαρτζώκα, ήταν δύσκολο να πάρει τη θέση ενός θρύλου. Και ήταν ακόμα πιο δύσκολο το γεγονός ότι έπρεπε να αναλάβει ως αντικαταστάτης του Ντούσαν Ιβκοβιτς, τη χρονιά που ο Ολυμπιακός ήταν ο πρωταθλητής Ευρώπης.
Από την άλλη, όλα είναι πιο εύκολα όταν αναλαμβάνεις ομάδα που έχει αποδεδειγμένα καλό σύστημα. Συνέχισε βάσει αυτού και έφτασε στην επιτυχία. Δεν ήταν εύκολο για τον Ολυμπιακό να κρατήσει τον τίτλο. Ο Μπαρτζώκας όμως, έκανε πολύ καλή δουλειά και έδειξε στους παίκτες του το δρόμο για την κορυφή.
Predrag Saric, Sportski Zurnal
Ιστορία ο Μπαρτζώκας, ομάδα – θαύμα!
Πρώτα από όλα, συγχαρητήρια στον πρώτο Έλληνα προπονητή που κέρδισε τον ευρωπαϊκό τίτλο. Έγινε θρύλος ο Γιώργος Μπαρτζώκας και το όνομά του γράφτηκε στο βιβλίο με την ευρωπαϊκή ιστορία του μπάσκετ, μαζί με προσωπικότητες όπως ο Νίκος Γκάλης και ο Παναγιώτης Γιαννάκης – ως μέλος της εθνικής σας το 2005 -. Κάποτε ο Ζόραν Μόκα Σλάβνιτς είπε πως το πιο σημαντικό πράγμα για κάθε κόουτς είναι να αναγνωρίζει τα καλά πράγματα στην ομάδα που αναλαμβάνει και να μην τα καταστρέφει.
Ο Μπαρτζώκας έδειξε πως είναι πολύ έξυπνος και χρησιμοποίησε όλα τα καλά στοιχεία που υπήρχαν ήδη στον Ολυμπιακό και τα βελτίωσε, με την προσθήκη του Περπέρογλου. Έδωσε μεγάλη βοήθεια στους «προπονητές» που είχε μέσα στο γήπεδο: Τον Σπανούλη και τον Λο. Επίσης, γνώριζε πώς να πάρει το καλύτερο από τον Σλούκα, τον Πρίντεζη και τον Παπανικολάου που είχαν την εμπειρία του πώς να κατακτάς αυτό τον τίτλο.
Το μεγαλύτερο πράγμα σε αυτή την ομάδα και ο λόγος της επιτυχίας της είναι το ομαδικό πνεύμα. Παίζουν τον τύπο της άμυνας που μόνο οι ομάδες – οικογένειες μπορούν να παίξουν, μόνο γκρουπ με σπουδαίους αγωνιστές και συναγωνιστές.
Όταν βρέθηκαν πίσω με 17 πόντους, ήταν σαν να προστέθηκε σε αυτούς η πίεση και το έξτρα κίνητρο να αποδείξουν πως όντως, αξίζουν το παρατσούκλι: Η ομάδα θαύμα! Και όταν διαθέτεις τέτοιου στιλ ομάδα, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, είναι να τους δώσεις ελευθερία να κάνουν το καλύτερο που μπορούν όλοι μαζί, προσθέτοντας γνώση!
Tvrtko Puljic, Sportske Novosti
Με επιμονή και εμπιστοσύνη όλα γίνονται
Τα διαδοχικά πρωταθλήματα του Ολυμπιακού είναι μια όμορφη αθλητική ιστορία γενικότερα και όχι μόνο για το μπάσκετ. Αν έχεις χημεία, αν έχεις καλό προπονητή (ο Μπαρτζώκας είναι σίγουρα καλός προπονητής) και αν έχεις παίκτες με… θράσος σαν τον Σπανούλη, δεν χρειάζεται μεγάλους προϋπολογισμούς, όπως η ΤΣΣΚΑ, η Μπάρτσα και η Ρεάλ.
Ο Ολυμπιακός κατά τη διάρκεια της σεζόν ήταν καλύτερος από πέρυσι, ο Περπέρογλου είναι καλύτερος παίκτης από τον Κέσελ, ο Χάινς πιο ώριμος και το ίδιο ισχύει για τον Λο. Οκ, ο Πάουελ δεν είναι Ντόρσεϊ, αλλά στο τέλος της ημέρας ποιος νοιάζεται; Ναι, ο Μπατζώκας δεν είναι ο Ίβκοβιτς, όμως επίσης ποιός νοιάζεται;
Οι Έλληνες προπονητές έχουν αποδείξει ότι είναι πολύ καλοί, όχι μόνο ο Μπαρτζώκας, αλλά και ο Κατσικάρης, ο Ζούρος, ο Πεδουλάκης και πιθανότατα ο Ιτούδης. Έχουν μάθει πολλά από τους πρώην Γιουγκοσλάβους και έχουν τη δυνατότητα να βρίσκονται στην ελίτ για πολλά χρόνια.
Δεν ξέρω τι θα κάνει ο Ολυμπιακός την επόμενη σεζόν. Αν χάσουν τον Σπανούλη, τον Λο, τον Χάινς και τον Παπανικολάου δεν θα είναι η ίδια ομάδα, αλλά η χημεία ίσως παραμείνει η ίδια. Αυτό είναι το πιο σημαντικό, αν έχεις επιμονή, όλα είναι δυνατά. Και αν έχεις εμπιστοσύνη σε όσα διαθέτεις, όχι μόνο στο μπάσκετ.
Simonas Baranauskas, Lithuania Basket
Θεϊκή παρέμβαση από Σπανούλη και τους υπόλοιπους
Όπως και όλοι οι άλλοι, δεν περίμενα πολλά από τον Ολυμπιακό, όταν επιβιβαζόμουν για το Λονδίνο νωρίς το πρωί της Παρασκευής. Το μαγικό “comeback” από την περασμένη σεζόν ήταν απλά μια ανάμνηση που εδώ και καιρό είχε περάσει στην λίστα της “επιστημονικής φαντασίας” της Ευρωλίγκας για τον μάλλον αδαή αναγνώστη. “Με ούριο άνεμο”, “με τη τύχη με το μέρος του”, αυτή ήταν η διήγηση για όσα έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, μετά την ιστορική κατάρρευση της ΤΣΣΚΑ. Υπάρχουν εκπλήξεις στον αθλητισμό, μερικές φορές τα αουτσάιντερ κερδίζουν. Και νομίζω ότι για πολλούς από εμάς αυτή ήταν η σκέψη για τον Ολυμπιακό, ένα παράδοξο που δεν πρόκειται να επαναληφθεί.
Στον κόσμο αρέσει να δημιουργεί αντιστοιχίες μεταξύ των δυο θριάμβων ειδικά από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός για μια ακόμα φορά έδειχνε από μακριά ως διεκδικητής του τίτλου. Είχαν μια σταθερή πορεία κατά τη διάρκεια της σεζόν. Αλλά σταθερή δεν σημαίνει και κορυφαία. Η σταθερότητα δεν σου δίνει πρωταθλήματα. Σε σύγκριση με τα μεγάλα μπάτζετ της ΤΣΣΚΑ, της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μπαρτσελόνα, δεν υπάρχει τρόπος για μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός να έχει ευκαιρία να κερδίσει. Ιδιαίτερα και μετά από μια γενικώς μη πειστική εμφάνιση και ορατά προβλήματα στη σειρά κόντρα στην –υποτιμημένη κατά την άποψη μου- Εφές Αναντολού.
Ακόμα και μετά το περσινό του θρίαμβο, έμοιαζε λογικό να ήταν ο Ολυμπιακός ξανά το αουτσάιντερ. Εμοιαζε λογικό να μείνει εκτός συναγωνισμού, παραδόξως ίσως ακόμα περισσότερο εξαιτίας της κατάκτησης του τροπαίου στην Κωνσταντινούπολη δώδεκα μήνες νωρίτερα. Φυσικά, θαύματα δεν γίνονται ΤΟΣΟ συχνά, ε; Ακόμα βρίσκω δύσκολο να το κατανοήσω, αλλά τελικά τα κατάφεραν. Παρόλα αυτά, αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο από ότι κατάφεραν να επαναλάβουν την περσινή πορεία για τον τίτλο, είναι ο τρόπος που το έκαναν. Ο Ολυμπιακός ήταν ένα διαφορετικό «τέρας» στο Λονδίνο, ακριβώς από το τζάμπολ του ημιτελικού με την ΤΣΣΚΑ ήταν ο επιτιθέμενος –δυνατός, κυρίαρχος, πειστικός. Δεν μπορείς πια να πεις ότι ήταν τυχεροί γιατί οι άλλοι απλά κατέρρευσαν, αυτοί ήρθαν και πήραν τον τίτλο. Ηταν η καλύτερη ομάδα στο παρκέ, η καλύτερη ομάδα στο Φάιναλ Φορ.
Και ναι, στην O2 Arena ήταν απαίσια ήσυχοι στον πρώτο δεκάλεπτο του τελικού εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά δεν πανικοβλήθηκαν. Και ο κόουτς Μπαρτζώκας βημάτιζε στην τελική γραμμή ήρεμος όπως συνήθως με τα χέρια του σφιχτά γύρω από το στήθος του. Η εκπληκτική άμυνα του Μίρζα Μπέγκιτς τροφοδότησε την επιθετική μηχανή της Ρεάλ, την ώρα που οι Ελληνες δημοσιογράφοι που κάθονταν δίπλα μου σήκωναν τους ώμους τους με τα χαμένα σουτ του Σπανούλη και τα συνεχόμενα λάθη του Ολυμπιακού. Βλέποντας τον πίνακα στο 27-10 υπέρ των Ισπανών σκέφτεται κανείς ότι είναι χαμένος από χέρι, αλλά ο Ολυμπιακός ήξερε ότι είχε ακόμα χρόνο. Φέτος το ξέραμε και εμείς.
Με το ξεκίνημα της δεύτερης περιόδου, είδαμε μια διαφορετική ομάδα –μια ομάδα που στέλνει τα 50 εκατ. ευρώ μπάτζετ της ΤΣΣΚΑ στο καναβάτσο μετά από σαραντάλεπτη κυριαρχία, μια ομάδα που πήγαινε για να κυριαρχήσει για 30 λεπτά στον τελικό. Αντιθέτως, με πέρσι, αυτή η ομάδα έπαιρνε ο,τι ήταν δικό της. Ο περσινός θρίαμβος μπορεί να ήταν ένα χτύπημα της τύχης στο τελευταίο δευτερόλεπτο, αλλά για το φετινό τρόπαιο ολόκληρη η Ευρώπη υποκλίθηκε στους πρωταθλητές.
Στην συνέντευξη τύπου μετά τον τελικό, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Μπαρτζώκα αν η νίκη ήταν θεϊκή παρέμβαση. Εχοντας αντιμετωπίσει την ερώτηση με ένα χαμόγελο ο κόουτς, σκέφτηκε ότι στην πραγματικότητα οι Θεοί δεν ήταν άλλοι από τους Βασίλη Σπανούλη, Κάιλ Χάινς, Εϊσι Λο, Γιώργο Πρίντεζη, Κώστα Παπανικολάου, Στράτο Περπέρογλου, Πέρο Αντιτς, Κώστα Σλούκα και τους υπόλοιπους παίκτες με τον Μπαρτζώκα να είναι ο βασιλιάς του Ολύμπου.
Εχουμε δει τον Ολυμπιακό να κάνει έναν ολόκληρο κύκλο από μια πλούσια ομάδα που κατασπαταλούσε χρήματα σε παίκτες όπως ο Λίνας Κλέιζα και ο Τζος Τσίλντρες σε μια πραγματική ομάδα με την καρδιά λιονταριού, που έγινε η πιο δυνατή ομάδα στην Ευρώπη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Τι θα συμβεί από εδώ και πέρα; Μόνο οι Θεοί ξέρουν…
Arale Weisberg, Israel Hayom
Νόμος και τάξη
22 Δεκεμβρίου 2011. Η Παρτιζάν Βελιγραδίου υποδέχεται την Αρμάνι Μιλάνο γνωρίζοντας ότι μια ήττα με τέσσερις πόντους θα ήταν αρκετή για να τη οδηγήσει στο Top 16. Στο τελευταίο λεπτό του αγώνα, ο Εϊσι Λο χάνει δυο ελεύθερες βολές –μια από αυτές μόλις 6,8 δεύτερα πριν τη λήξη. Αυτά τα δυο σουτ ήταν αυτά που έλειπαν από την Παρτιζάν για να προκριθεί. Οι Σέρβοι αποκλείστηκαν μετά την ήττα με 66-72. Ο Λο πληρώνει το τίμημα της αποτυχίας και απομακρύνεται από την ομάδα.
Το μπάσκετ, ωστόσο, είναι ένα τρελό παιχνίδι. Εξι μήνες αργότερα, ο Λο έγινε πρωταθλητής Ευρώπης με τον Ολυμπιακό. Ένα χρόνο αργότερα έκανε το ριπίτ. Στο δρόμο για το βάθρο είχε ranking 31 –η μεγαλύτερη βαθμολογία παίκτη σε τελικό τα τελευταία πέντε χρόνια. Και σε αυτόν τον τελικό πάντως, έχασε δυο βολές ξανά –αλλά σε σύνολο 13. Παίκτης ηγέτης…
Ο Ολυμπιακός είναι πολλά περισσότερα από ο,τι ηγέτες, αριθμοί και παίκτες. Εκτός από τον ήρωα, Βασίλη Σπανούλη. Τρία χρόνια πριν αποφάσισε να εγκαταλείψει την άνεση της ζωής στο ΟΑΚΑ. Θα είχε κερδίσει μια ντουζίνα διαφορετικών τροπαίων, αλλά μόνο ως βοηθός του Δημήτρη Διαμαντίδη. Και ήθελε περισσότερα. Γνωρίζει ότι αξίζει περισσότερα. Γνωρίζει ότι γεννήθηκε για να ηγείται.
Ο Ολυμπιακός, ο μεγάλος αντίπαλος του Παναθηναϊκού, είχε κερδίσει δυο Κύπελλα Ελλάδας στις 13 προηγούμενες χρονιές χωρίς αυτόν. Με αυτόν έχει ήδη κερδίσει δυο Ευρωλίγκες, ένα πρωτάθλημα Ελλάδας και ένα Κύπελλο σε λιγότερες από τρεις σεζόν. Ο Νίκος Γκάλης ήταν ο πρώτος ήρωας του ελληνικού μπάσκετ, ο Διαμαντίδης ο δεύτερος, και τώρα έχουμε τον τρίτο, αλλά όχι έσχατο, τον Βασίλη «Kill-Bill» Σπανούλη.
Esteban Apraez, ESPN
Φανταστικό, ήταν θρυλικό!
Το ευχαριστήθηκα πολύ να τους δω να παίρνουν ξανά τον τίτλο. Είναι φανταστικό! Τρέφω μεγάλο σεβασμό για τον οργανισμό του Ολυμπιακού. Όταν βρισκόμασταν στην Αθήνα για να γυρίσουμε το ντοκιμαντέρ «μπασκετικές πρωτεύουσες», είχαμε την ευκαιρία να δούμε τι συμβαίνει στον Ολυμπιακό από πρώτο χέρι! Ήταν θαυμάσια εμπειρία. Πιστεύω ότι αυτό που έγινε ήταν σπουδαίο για το μπάσκετ, για την Αθήνα αλλά και για την Ελλάδα συνολικά. Πήραν δύο σερί τίτλους! Αυτό είναι κάτι θρυλικό!
Jorge Sierra, Hoopshype.com
Σεβασμός και ενστάσεις…
Αν μιλήσουμε μόνο για ταλέντο, πιστεύω πως ήταν η χειρότερη ομάδα στο φάιναλ φορ. Αλλέ έπαιξαν όλοι μαζί ως ομάδα, έπαιξαν σκληρά και με άντερα! Κι αυτό σε πάει μακριά! Ιδίως όταν έχεις ένα ευρωπαίο σταρ, όπως ο Βασίλης Σπανούλης στο πλάι σου. Ένα πρόβλημα: Ο Ολυμπιακός πέτυχε την ανατροπή του με πολύ έντονο αθλητικό παιχνίδι, κάτι που συνήθως επιβραβεύεται και στα παιχνίδια της ΦΙΜΠΑ. Συνεχίζει να συμβαίνει και δεν πιστεύω πως είναι καλό για το σόου. Παρόλα αυτά, ο Ολυμπιακός έδειξε πως είναι η καλύτερη ομάδα και χρίστηκαν δικαίως πρωταθλητές Ευρώπης ξανά.
Maria Pilar Casado, Cope Radio
Ανεκτίμητη η αξία του Σπανούλη
Ήταν ένα εξαιρετικό Φάιναλ Φορ. Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι έχουν μειώσουν τον προϋπολογισμό κατά 30% πριν από δύο σεζόν και 20% το περασμένο καλοκαίρι, όμως έκαναν εξαιρετική οργανωτική ομάδα. Ο Ολυμπιακός είναι μια τεράστια ομάδα. Ξέρουν ότι θα υποφέρουν, αλλά θα καταφέρουν να αντιδράσουν και να υποτάξουν τους πάντες. Παλεύει με ζωώδες πάθος, μέχρι το τέλος. Η ομάδα ξέρει πως να διαχειρίζεται το χρόνο και το άγχος των αντιπάλων της. Και έχουν μια ιδιοφυΐα, όπως ο Σπανούλης. Δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες με το μπασκετικό του IQ. Ίσως μόνο στο ΝΒΑ. Η αξία του είναι ανεκτίμητη και ανεβάζει τους συμπαίκτες του σε άλλο επίπεδο. Μπορείτε να δείτε στα μάτια του την επιθυμία και τη σιγουριά για τη νίκη. Μόνο ο Ναβάρο και ο Σπανούλης μπορούν να το κάνουν αυτό: Να δημιουργούν φόβο στον αντίπαλο μόνο με την παρουσία τους στο παρκέ. Αναρωτιέμαι γιατί η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα δεν του έχουν προσφέρει ακόμα συμβόλαιο. Είναι η καρδιά του Ολυμπιακού και επομένως μόνο με λευκή επιταγή θα μπορέσει να φύγει.
Διέλυσαν την ΤΣΣΚΑ από την αρχή μέχρι το τέλος. Και τρόμαξαν τόσο την Ρεάλ Μαδρίτης, τόσο ώστε οι παίκτες του Λάσο να καταρρεύσουν. Οι Ερυθρόλευκοι έπαιξαν με πειθαρχία και είχαν πείσει όλους τους αντιπάλους τους ότι μπορούν να κερδίσουν. Ήταν πιο έτοιμοι πνευματικά από κάθε άλλο και ήταν εξαιρετικοί στο δυναμικό παιχνίδι. Είναι απίστευτο το τι κατάφεραν ξανά. Έχουν περάσει στη σφαίρα του μύθου. Ποτέ δεν παραιτούνται και ταυτόχρονα μένουν ταπεινοί.
Όλοι οι παίκτες του Μπαρτζώκα έδωσαν κάτι, ο Παπανικολάου έχει τεράστιες προοπτικές και ταλέντο, ο Σλούκας δουλεύει πάρα πολύ και παρότι δεν έχουν ένα πραγματικό σέντερ – όπως η Ρεάλ – καλύπτουν το μειονέκτημα μέσω ομάδας. Ο Περπέρογλου έφαγε ζωντανό τον Ρούντι και μαζί το πνεύμα και το σώμα της Ρεάλ. Έπαιζαν σαν υπολογιστής. Είναι δίκαιο το ότι πήραν το τρόπαιο. Η Ρεάλ έπαιξαν στον τελικό σαν σε αλάνα και ο Ολυμπιακός έφτασε τους 100 πόντους. Νομίζω ότι τώρα όλοι ξέρουν ότι δεν μπορείς χωρίς πόνο να κερδίσεις τίποτα, χωρίς να σκέφτεσαι και να πράττεις σαν μαχητής, χωρίς να έχεις απόλυτη συγκέντρωση. Ό,τι έκανε δηλαδή ο Ολυμπιακός.
Johnny Rogers, Euroleague
Δεν έχω ξαναδεί τέτοια ομάδα
Ο Ολυμπιακός είναι μια πραγματικά ιδιαίτερη ομάδα με τεράστιο χαρακτήρα. Έδωσαν ένα μάθημα στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων σεζόν για τη σημασία της χημείας ανάμεσα στους παίκτες και τη σημασία να μην παραιτήσαι ποτέ όταν είσαι στο παρκέ. Η απόδοση τους στα ημιτελικά ήταν εντυπωσιακή και κυριαρχική. Στον τελικό σημείωσαν 90 πόντους σε 30 λεπτά. Δεν έχω δει ξανά τίποτα σαν αυτή την ομάδα.
www.redplanet.gr/
Luca Chiabotti, Gazzetta.it
Παίξε με το σωστό τρόπο
Οι Αμερικανοί έχουν ένα ρητό: «Παίξε με το σωστό τρόπο». Είναι αυτό που σκέπτομαι για τον Ολυμπιακό. Εννοώ ότι παίζουν μπάσκετ όπως ακριβώς πρέπει σαν ομαδικό άθλημα, χωρίς εγωισμούς, βοηθώντας ο ένας τον άλλο. Εχουν πολύ καλή ισορροπία μεταξύ των σούπερσταρ και των «κανονικών» παικτών. Για δεύτερη φορά την τελευταία διετία, ο Ολυμπιακός έδειξε στην Ευρώπη πως μπορεί να φθάσει στην επιτυχία, χωρίς να σπαταλά χρήματα, χωρίς να έχει πολλούς σταρ, κρατώντας ένα κορμό Ελλήνων παικτών και προσθέτοντας Αμερικανούς ικανούς να ηγηθούν με κρυφό, αλλά σπουδαίο τρόπο.
Ο Ολυμπιακός έχει πολλούς τρόπους για να κερδίσει: στο τελευταίο Φάιναλ Φορ σκόραρε 60 πόντους και επίσης 100, κρατώντας την άμυνα του σε υψηλά επίπεδα. Αλλαζαν τα συστήματά τους, τον τρόπο που έπαιζαν πολλές, πολλές φορές κατά τη διάρκεια του ίδιου αγώνα με υπομονή και συγκέντρωση. Ο κόσμος του μπάσκετ είναι εντελώς διαφορετικός πια, αλλά νομίζω ότι η επίδραση της επιτυχίας του Ολυμπιακού είναι ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της Ευρωλίγκας, μετά τη Γιουγκοπλάστικά και την Μακάμπι είναι η μοναδική ομάδα με ριπίτ. Ολη η Ευρώπη έδωσε μεγάλο credit στους αδερφούς Αγγελόπουλους, τους προπονητές και τους παίκτες για τον τρόπο που κέρδισαν ξανά. Είμαι χαρούμενος επίσης, για τον Χρήστο Σταυρόπουλο, τον καλό και ευγενικό γενικό διευθυντή της ομάδας, ο οποίος είναι πάντα στη σκιά, αλλά γνωρίζει πολύ καλά το μπάσκετ.
Arnaud Lecomte, L’ Equipe
Το κλειδί του σύγχρονου ευρωπαϊκού μπάσκετ
Το repeat του Ολυμπιακού είναι μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις, στην ιστορία των Φάιναλ Φορ. Ομοια με την Παρτίζαν του 1992 και τη Λιμόζ του 1993, από την άποψη της συνέπειας που επέδειξαν όλες αυτές οι ομάδες. Με έναν εκπληκτικό ηγέτη-παύλα- σούπερ σταρ, τον Βασίλη Σπανούλη, όπως ήταν οι Γιανγκ-Ντακουρί και Ντανίλοβιτς-Τζόρτζεβιτς στην εποχή τους, με ρολίστες που καταλαβαίνουν τη δουλειά τους και φαινομενική πνευματική δύναμη.
Ο τρόπος με τον οποίον κινήθηκε η ομάδα και ο σύλλογος φέτος, μετά την αποχώρηση του Ντούσαν Ιβκοβιτς, ήταν απολύτως θαυμαστός. Απέδειξαν πως το να κρατάς τον ίδιο κορμό είναι το κλειδί του σύγχρονου ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Κατά την άποψη μου, ωστόσο, η Ευρωλίγκα αυτής της σεζόν ήταν πιθανόν μια από τις πιο αδύναμες της τελευταίας δεκαετίας γιατί:
1) οι συνήθεις υπερδυνάμεις δεν ήταν και το ίδιο καλές με τα προηγούμενα χρόνια. Η ΤΣΣΚΑ έχασε τους Κιριλένκο, Σβεντ και Σισκάουσκας, ο Παναθηναϊκός τους Ομπράντοβιτς, Μπατίστ και πολλούς άλλους, η Μπαρτσελόνα επίσης, δεν ήταν καλή εν συγκρίσει με τα προηγούμενα χρόνια, δεδομένου ότι ο πάγκος τους στο Λονδίνο δεν ήταν και τόσο δυνατός. Μόνο οι Σάδα, Ουάλας και Γιασικεβίτσιους (στα 37 του) ήταν έμπειροι παίκτες. Το ίδιο ισχύει για τη Σιένα και τη Μακάμπι.
2) οι τουρκικές ομάδες ήταν ως συνήθως, απογοήτευση
3) δεν εμφανίστηκαν κάποιες νέες δυνάμεις, με εξαίρεση την Κάχα Λαμποράλ, που ωστόσο δεν τη λες και νέα δύναμη.
Gökhan German, Fanatik
Με τους γηγενείς, δημιουργείς ομαδικό πνεύμα
Ο Ολυμπιακός απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι το πιο σημαντικό πράγμα, είναι να είσαι πραγματική ομάδα, να συμπεριφέρεσαι ως πραγματική ομάδα και να μάχεσαι ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει (και πόσα χρήματα παίρνεις). Για μια ακόμη φορά η καλύτερη ομάδα νίκησε ένα γκρουπ σταρ. Επίσης, σημαντικό για τον Ολυμπιακό ήταν ότι έχει πολλούς γηγενείς παίκτες. Όπως λέω πάντα, μπορείς να δημιουργήσεις ομαδικό πνεύμα, αν έχεις γηγενείς παίκτες. Στον Ολυμπιακό, οι ηγέτες ήταν οι Σπανούλης, Παπανικολάου, Πρίντεζης, Περπέρογλου και Σλούκας (μαζί σκόραραν 53 πόντους στον τελικό). Οι ξένοι είναι γενικά ρολίστες, αλλά διαθέτουν εξαιρετικούς χαρακτήρες και έτσι αποδίδουν στο 1000%.
Ενας από τους κύριους λόγους για την επιτυχία του Ολυμπιακού ήταν η πειθαρχία που είχαν στο παιχνίδι τους. Επαιξαν για 40′ στο ίδιο επίπεδο. Και έτσι μπορείς να βρεθείς από το -20 στο +20. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, βρέθηκαν από το -19 του περυσινού τελικού στην κατάκτηση του τροπαίου, από το -15 στο πέμπτο ματς των πλέι οφ με την Αναντολού Εφές στην πρόκριση και από το -17 του φετινού τελικού στο repeat.
Επίσης, είχαν επιστρέψει από το -10 που είχαν βρεθεί στα 5′ για το τέλος του ματς με τη Φενέρμπαχτσε, στην Κωνσταντινούπολη, για τη νίκη. Αυτό ήταν ένα πολύ κρίσιμο παιχνίδι, δεδομένου ότι τους έδωσε το πλεονέκτημα της έδρας, στα πλέι οφ. Δεν παραιτούνται ποτέ. Και έχουν πάντα συγκέντρωση.
Οι περισσότερες ομάδες, για παράδειγμα η Αναντολού Εφες και η Ρεάλ Μαδρίτης έχουν σκαμπανεβάσματα στα παιχνίδια τους και για αυτό δεν ήταν σε θέση να προφυλάξουν το προβάδισμα που είχαν πάρει. Οι παίκτες του Ολυμπιακού, ειδικά στην άμυνα, φάνηκαν συγκεντρωμένοι 100% για 40 λεπτά. Και στην άλλη άκρη του γηπέδου, πάντα αναζητούσαν το σωστό σουτ. Ουδέποτε έκαναν κακή επιλογή, πολύ περισσότερο όταν τα ματς είχαν φτάσει στο κρισιμότερο σημείο τους.
Σε ό,τι αφορά τον κόουτς Μπαρτζώκα, ήταν δύσκολο να πάρει τη θέση ενός θρύλου. Και ήταν ακόμα πιο δύσκολο το γεγονός ότι έπρεπε να αναλάβει ως αντικαταστάτης του Ντούσαν Ιβκοβιτς, τη χρονιά που ο Ολυμπιακός ήταν ο πρωταθλητής Ευρώπης.
Από την άλλη, όλα είναι πιο εύκολα όταν αναλαμβάνεις ομάδα που έχει αποδεδειγμένα καλό σύστημα. Συνέχισε βάσει αυτού και έφτασε στην επιτυχία. Δεν ήταν εύκολο για τον Ολυμπιακό να κρατήσει τον τίτλο. Ο Μπαρτζώκας όμως, έκανε πολύ καλή δουλειά και έδειξε στους παίκτες του το δρόμο για την κορυφή.
Predrag Saric, Sportski Zurnal
Ιστορία ο Μπαρτζώκας, ομάδα – θαύμα!
Πρώτα από όλα, συγχαρητήρια στον πρώτο Έλληνα προπονητή που κέρδισε τον ευρωπαϊκό τίτλο. Έγινε θρύλος ο Γιώργος Μπαρτζώκας και το όνομά του γράφτηκε στο βιβλίο με την ευρωπαϊκή ιστορία του μπάσκετ, μαζί με προσωπικότητες όπως ο Νίκος Γκάλης και ο Παναγιώτης Γιαννάκης – ως μέλος της εθνικής σας το 2005 -. Κάποτε ο Ζόραν Μόκα Σλάβνιτς είπε πως το πιο σημαντικό πράγμα για κάθε κόουτς είναι να αναγνωρίζει τα καλά πράγματα στην ομάδα που αναλαμβάνει και να μην τα καταστρέφει.
Ο Μπαρτζώκας έδειξε πως είναι πολύ έξυπνος και χρησιμοποίησε όλα τα καλά στοιχεία που υπήρχαν ήδη στον Ολυμπιακό και τα βελτίωσε, με την προσθήκη του Περπέρογλου. Έδωσε μεγάλη βοήθεια στους «προπονητές» που είχε μέσα στο γήπεδο: Τον Σπανούλη και τον Λο. Επίσης, γνώριζε πώς να πάρει το καλύτερο από τον Σλούκα, τον Πρίντεζη και τον Παπανικολάου που είχαν την εμπειρία του πώς να κατακτάς αυτό τον τίτλο.
Το μεγαλύτερο πράγμα σε αυτή την ομάδα και ο λόγος της επιτυχίας της είναι το ομαδικό πνεύμα. Παίζουν τον τύπο της άμυνας που μόνο οι ομάδες – οικογένειες μπορούν να παίξουν, μόνο γκρουπ με σπουδαίους αγωνιστές και συναγωνιστές.
Όταν βρέθηκαν πίσω με 17 πόντους, ήταν σαν να προστέθηκε σε αυτούς η πίεση και το έξτρα κίνητρο να αποδείξουν πως όντως, αξίζουν το παρατσούκλι: Η ομάδα θαύμα! Και όταν διαθέτεις τέτοιου στιλ ομάδα, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, είναι να τους δώσεις ελευθερία να κάνουν το καλύτερο που μπορούν όλοι μαζί, προσθέτοντας γνώση!
Tvrtko Puljic, Sportske Novosti
Με επιμονή και εμπιστοσύνη όλα γίνονται
Τα διαδοχικά πρωταθλήματα του Ολυμπιακού είναι μια όμορφη αθλητική ιστορία γενικότερα και όχι μόνο για το μπάσκετ. Αν έχεις χημεία, αν έχεις καλό προπονητή (ο Μπαρτζώκας είναι σίγουρα καλός προπονητής) και αν έχεις παίκτες με… θράσος σαν τον Σπανούλη, δεν χρειάζεται μεγάλους προϋπολογισμούς, όπως η ΤΣΣΚΑ, η Μπάρτσα και η Ρεάλ.
Ο Ολυμπιακός κατά τη διάρκεια της σεζόν ήταν καλύτερος από πέρυσι, ο Περπέρογλου είναι καλύτερος παίκτης από τον Κέσελ, ο Χάινς πιο ώριμος και το ίδιο ισχύει για τον Λο. Οκ, ο Πάουελ δεν είναι Ντόρσεϊ, αλλά στο τέλος της ημέρας ποιος νοιάζεται; Ναι, ο Μπατζώκας δεν είναι ο Ίβκοβιτς, όμως επίσης ποιός νοιάζεται;
Οι Έλληνες προπονητές έχουν αποδείξει ότι είναι πολύ καλοί, όχι μόνο ο Μπαρτζώκας, αλλά και ο Κατσικάρης, ο Ζούρος, ο Πεδουλάκης και πιθανότατα ο Ιτούδης. Έχουν μάθει πολλά από τους πρώην Γιουγκοσλάβους και έχουν τη δυνατότητα να βρίσκονται στην ελίτ για πολλά χρόνια.
Δεν ξέρω τι θα κάνει ο Ολυμπιακός την επόμενη σεζόν. Αν χάσουν τον Σπανούλη, τον Λο, τον Χάινς και τον Παπανικολάου δεν θα είναι η ίδια ομάδα, αλλά η χημεία ίσως παραμείνει η ίδια. Αυτό είναι το πιο σημαντικό, αν έχεις επιμονή, όλα είναι δυνατά. Και αν έχεις εμπιστοσύνη σε όσα διαθέτεις, όχι μόνο στο μπάσκετ.
Simonas Baranauskas, Lithuania Basket
Θεϊκή παρέμβαση από Σπανούλη και τους υπόλοιπους
Όπως και όλοι οι άλλοι, δεν περίμενα πολλά από τον Ολυμπιακό, όταν επιβιβαζόμουν για το Λονδίνο νωρίς το πρωί της Παρασκευής. Το μαγικό “comeback” από την περασμένη σεζόν ήταν απλά μια ανάμνηση που εδώ και καιρό είχε περάσει στην λίστα της “επιστημονικής φαντασίας” της Ευρωλίγκας για τον μάλλον αδαή αναγνώστη. “Με ούριο άνεμο”, “με τη τύχη με το μέρος του”, αυτή ήταν η διήγηση για όσα έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, μετά την ιστορική κατάρρευση της ΤΣΣΚΑ. Υπάρχουν εκπλήξεις στον αθλητισμό, μερικές φορές τα αουτσάιντερ κερδίζουν. Και νομίζω ότι για πολλούς από εμάς αυτή ήταν η σκέψη για τον Ολυμπιακό, ένα παράδοξο που δεν πρόκειται να επαναληφθεί.
Στον κόσμο αρέσει να δημιουργεί αντιστοιχίες μεταξύ των δυο θριάμβων ειδικά από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός για μια ακόμα φορά έδειχνε από μακριά ως διεκδικητής του τίτλου. Είχαν μια σταθερή πορεία κατά τη διάρκεια της σεζόν. Αλλά σταθερή δεν σημαίνει και κορυφαία. Η σταθερότητα δεν σου δίνει πρωταθλήματα. Σε σύγκριση με τα μεγάλα μπάτζετ της ΤΣΣΚΑ, της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μπαρτσελόνα, δεν υπάρχει τρόπος για μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός να έχει ευκαιρία να κερδίσει. Ιδιαίτερα και μετά από μια γενικώς μη πειστική εμφάνιση και ορατά προβλήματα στη σειρά κόντρα στην –υποτιμημένη κατά την άποψη μου- Εφές Αναντολού.
Ακόμα και μετά το περσινό του θρίαμβο, έμοιαζε λογικό να ήταν ο Ολυμπιακός ξανά το αουτσάιντερ. Εμοιαζε λογικό να μείνει εκτός συναγωνισμού, παραδόξως ίσως ακόμα περισσότερο εξαιτίας της κατάκτησης του τροπαίου στην Κωνσταντινούπολη δώδεκα μήνες νωρίτερα. Φυσικά, θαύματα δεν γίνονται ΤΟΣΟ συχνά, ε; Ακόμα βρίσκω δύσκολο να το κατανοήσω, αλλά τελικά τα κατάφεραν. Παρόλα αυτά, αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο από ότι κατάφεραν να επαναλάβουν την περσινή πορεία για τον τίτλο, είναι ο τρόπος που το έκαναν. Ο Ολυμπιακός ήταν ένα διαφορετικό «τέρας» στο Λονδίνο, ακριβώς από το τζάμπολ του ημιτελικού με την ΤΣΣΚΑ ήταν ο επιτιθέμενος –δυνατός, κυρίαρχος, πειστικός. Δεν μπορείς πια να πεις ότι ήταν τυχεροί γιατί οι άλλοι απλά κατέρρευσαν, αυτοί ήρθαν και πήραν τον τίτλο. Ηταν η καλύτερη ομάδα στο παρκέ, η καλύτερη ομάδα στο Φάιναλ Φορ.
Και ναι, στην O2 Arena ήταν απαίσια ήσυχοι στον πρώτο δεκάλεπτο του τελικού εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά δεν πανικοβλήθηκαν. Και ο κόουτς Μπαρτζώκας βημάτιζε στην τελική γραμμή ήρεμος όπως συνήθως με τα χέρια του σφιχτά γύρω από το στήθος του. Η εκπληκτική άμυνα του Μίρζα Μπέγκιτς τροφοδότησε την επιθετική μηχανή της Ρεάλ, την ώρα που οι Ελληνες δημοσιογράφοι που κάθονταν δίπλα μου σήκωναν τους ώμους τους με τα χαμένα σουτ του Σπανούλη και τα συνεχόμενα λάθη του Ολυμπιακού. Βλέποντας τον πίνακα στο 27-10 υπέρ των Ισπανών σκέφτεται κανείς ότι είναι χαμένος από χέρι, αλλά ο Ολυμπιακός ήξερε ότι είχε ακόμα χρόνο. Φέτος το ξέραμε και εμείς.
Με το ξεκίνημα της δεύτερης περιόδου, είδαμε μια διαφορετική ομάδα –μια ομάδα που στέλνει τα 50 εκατ. ευρώ μπάτζετ της ΤΣΣΚΑ στο καναβάτσο μετά από σαραντάλεπτη κυριαρχία, μια ομάδα που πήγαινε για να κυριαρχήσει για 30 λεπτά στον τελικό. Αντιθέτως, με πέρσι, αυτή η ομάδα έπαιρνε ο,τι ήταν δικό της. Ο περσινός θρίαμβος μπορεί να ήταν ένα χτύπημα της τύχης στο τελευταίο δευτερόλεπτο, αλλά για το φετινό τρόπαιο ολόκληρη η Ευρώπη υποκλίθηκε στους πρωταθλητές.
Στην συνέντευξη τύπου μετά τον τελικό, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Μπαρτζώκα αν η νίκη ήταν θεϊκή παρέμβαση. Εχοντας αντιμετωπίσει την ερώτηση με ένα χαμόγελο ο κόουτς, σκέφτηκε ότι στην πραγματικότητα οι Θεοί δεν ήταν άλλοι από τους Βασίλη Σπανούλη, Κάιλ Χάινς, Εϊσι Λο, Γιώργο Πρίντεζη, Κώστα Παπανικολάου, Στράτο Περπέρογλου, Πέρο Αντιτς, Κώστα Σλούκα και τους υπόλοιπους παίκτες με τον Μπαρτζώκα να είναι ο βασιλιάς του Ολύμπου.
Εχουμε δει τον Ολυμπιακό να κάνει έναν ολόκληρο κύκλο από μια πλούσια ομάδα που κατασπαταλούσε χρήματα σε παίκτες όπως ο Λίνας Κλέιζα και ο Τζος Τσίλντρες σε μια πραγματική ομάδα με την καρδιά λιονταριού, που έγινε η πιο δυνατή ομάδα στην Ευρώπη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Τι θα συμβεί από εδώ και πέρα; Μόνο οι Θεοί ξέρουν…
Arale Weisberg, Israel Hayom
Νόμος και τάξη
22 Δεκεμβρίου 2011. Η Παρτιζάν Βελιγραδίου υποδέχεται την Αρμάνι Μιλάνο γνωρίζοντας ότι μια ήττα με τέσσερις πόντους θα ήταν αρκετή για να τη οδηγήσει στο Top 16. Στο τελευταίο λεπτό του αγώνα, ο Εϊσι Λο χάνει δυο ελεύθερες βολές –μια από αυτές μόλις 6,8 δεύτερα πριν τη λήξη. Αυτά τα δυο σουτ ήταν αυτά που έλειπαν από την Παρτιζάν για να προκριθεί. Οι Σέρβοι αποκλείστηκαν μετά την ήττα με 66-72. Ο Λο πληρώνει το τίμημα της αποτυχίας και απομακρύνεται από την ομάδα.
Το μπάσκετ, ωστόσο, είναι ένα τρελό παιχνίδι. Εξι μήνες αργότερα, ο Λο έγινε πρωταθλητής Ευρώπης με τον Ολυμπιακό. Ένα χρόνο αργότερα έκανε το ριπίτ. Στο δρόμο για το βάθρο είχε ranking 31 –η μεγαλύτερη βαθμολογία παίκτη σε τελικό τα τελευταία πέντε χρόνια. Και σε αυτόν τον τελικό πάντως, έχασε δυο βολές ξανά –αλλά σε σύνολο 13. Παίκτης ηγέτης…
Ο Ολυμπιακός είναι πολλά περισσότερα από ο,τι ηγέτες, αριθμοί και παίκτες. Εκτός από τον ήρωα, Βασίλη Σπανούλη. Τρία χρόνια πριν αποφάσισε να εγκαταλείψει την άνεση της ζωής στο ΟΑΚΑ. Θα είχε κερδίσει μια ντουζίνα διαφορετικών τροπαίων, αλλά μόνο ως βοηθός του Δημήτρη Διαμαντίδη. Και ήθελε περισσότερα. Γνωρίζει ότι αξίζει περισσότερα. Γνωρίζει ότι γεννήθηκε για να ηγείται.
Ο Ολυμπιακός, ο μεγάλος αντίπαλος του Παναθηναϊκού, είχε κερδίσει δυο Κύπελλα Ελλάδας στις 13 προηγούμενες χρονιές χωρίς αυτόν. Με αυτόν έχει ήδη κερδίσει δυο Ευρωλίγκες, ένα πρωτάθλημα Ελλάδας και ένα Κύπελλο σε λιγότερες από τρεις σεζόν. Ο Νίκος Γκάλης ήταν ο πρώτος ήρωας του ελληνικού μπάσκετ, ο Διαμαντίδης ο δεύτερος, και τώρα έχουμε τον τρίτο, αλλά όχι έσχατο, τον Βασίλη «Kill-Bill» Σπανούλη.
Esteban Apraez, ESPN
Φανταστικό, ήταν θρυλικό!
Το ευχαριστήθηκα πολύ να τους δω να παίρνουν ξανά τον τίτλο. Είναι φανταστικό! Τρέφω μεγάλο σεβασμό για τον οργανισμό του Ολυμπιακού. Όταν βρισκόμασταν στην Αθήνα για να γυρίσουμε το ντοκιμαντέρ «μπασκετικές πρωτεύουσες», είχαμε την ευκαιρία να δούμε τι συμβαίνει στον Ολυμπιακό από πρώτο χέρι! Ήταν θαυμάσια εμπειρία. Πιστεύω ότι αυτό που έγινε ήταν σπουδαίο για το μπάσκετ, για την Αθήνα αλλά και για την Ελλάδα συνολικά. Πήραν δύο σερί τίτλους! Αυτό είναι κάτι θρυλικό!
Jorge Sierra, Hoopshype.com
Σεβασμός και ενστάσεις…
Αν μιλήσουμε μόνο για ταλέντο, πιστεύω πως ήταν η χειρότερη ομάδα στο φάιναλ φορ. Αλλέ έπαιξαν όλοι μαζί ως ομάδα, έπαιξαν σκληρά και με άντερα! Κι αυτό σε πάει μακριά! Ιδίως όταν έχεις ένα ευρωπαίο σταρ, όπως ο Βασίλης Σπανούλης στο πλάι σου. Ένα πρόβλημα: Ο Ολυμπιακός πέτυχε την ανατροπή του με πολύ έντονο αθλητικό παιχνίδι, κάτι που συνήθως επιβραβεύεται και στα παιχνίδια της ΦΙΜΠΑ. Συνεχίζει να συμβαίνει και δεν πιστεύω πως είναι καλό για το σόου. Παρόλα αυτά, ο Ολυμπιακός έδειξε πως είναι η καλύτερη ομάδα και χρίστηκαν δικαίως πρωταθλητές Ευρώπης ξανά.
Maria Pilar Casado, Cope Radio
Ανεκτίμητη η αξία του Σπανούλη
Ήταν ένα εξαιρετικό Φάιναλ Φορ. Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι έχουν μειώσουν τον προϋπολογισμό κατά 30% πριν από δύο σεζόν και 20% το περασμένο καλοκαίρι, όμως έκαναν εξαιρετική οργανωτική ομάδα. Ο Ολυμπιακός είναι μια τεράστια ομάδα. Ξέρουν ότι θα υποφέρουν, αλλά θα καταφέρουν να αντιδράσουν και να υποτάξουν τους πάντες. Παλεύει με ζωώδες πάθος, μέχρι το τέλος. Η ομάδα ξέρει πως να διαχειρίζεται το χρόνο και το άγχος των αντιπάλων της. Και έχουν μια ιδιοφυΐα, όπως ο Σπανούλης. Δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες με το μπασκετικό του IQ. Ίσως μόνο στο ΝΒΑ. Η αξία του είναι ανεκτίμητη και ανεβάζει τους συμπαίκτες του σε άλλο επίπεδο. Μπορείτε να δείτε στα μάτια του την επιθυμία και τη σιγουριά για τη νίκη. Μόνο ο Ναβάρο και ο Σπανούλης μπορούν να το κάνουν αυτό: Να δημιουργούν φόβο στον αντίπαλο μόνο με την παρουσία τους στο παρκέ. Αναρωτιέμαι γιατί η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα δεν του έχουν προσφέρει ακόμα συμβόλαιο. Είναι η καρδιά του Ολυμπιακού και επομένως μόνο με λευκή επιταγή θα μπορέσει να φύγει.
Διέλυσαν την ΤΣΣΚΑ από την αρχή μέχρι το τέλος. Και τρόμαξαν τόσο την Ρεάλ Μαδρίτης, τόσο ώστε οι παίκτες του Λάσο να καταρρεύσουν. Οι Ερυθρόλευκοι έπαιξαν με πειθαρχία και είχαν πείσει όλους τους αντιπάλους τους ότι μπορούν να κερδίσουν. Ήταν πιο έτοιμοι πνευματικά από κάθε άλλο και ήταν εξαιρετικοί στο δυναμικό παιχνίδι. Είναι απίστευτο το τι κατάφεραν ξανά. Έχουν περάσει στη σφαίρα του μύθου. Ποτέ δεν παραιτούνται και ταυτόχρονα μένουν ταπεινοί.
Όλοι οι παίκτες του Μπαρτζώκα έδωσαν κάτι, ο Παπανικολάου έχει τεράστιες προοπτικές και ταλέντο, ο Σλούκας δουλεύει πάρα πολύ και παρότι δεν έχουν ένα πραγματικό σέντερ – όπως η Ρεάλ – καλύπτουν το μειονέκτημα μέσω ομάδας. Ο Περπέρογλου έφαγε ζωντανό τον Ρούντι και μαζί το πνεύμα και το σώμα της Ρεάλ. Έπαιζαν σαν υπολογιστής. Είναι δίκαιο το ότι πήραν το τρόπαιο. Η Ρεάλ έπαιξαν στον τελικό σαν σε αλάνα και ο Ολυμπιακός έφτασε τους 100 πόντους. Νομίζω ότι τώρα όλοι ξέρουν ότι δεν μπορείς χωρίς πόνο να κερδίσεις τίποτα, χωρίς να σκέφτεσαι και να πράττεις σαν μαχητής, χωρίς να έχεις απόλυτη συγκέντρωση. Ό,τι έκανε δηλαδή ο Ολυμπιακός.
Johnny Rogers, Euroleague
Δεν έχω ξαναδεί τέτοια ομάδα
Ο Ολυμπιακός είναι μια πραγματικά ιδιαίτερη ομάδα με τεράστιο χαρακτήρα. Έδωσαν ένα μάθημα στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων σεζόν για τη σημασία της χημείας ανάμεσα στους παίκτες και τη σημασία να μην παραιτήσαι ποτέ όταν είσαι στο παρκέ. Η απόδοση τους στα ημιτελικά ήταν εντυπωσιακή και κυριαρχική. Στον τελικό σημείωσαν 90 πόντους σε 30 λεπτά. Δεν έχω δει ξανά τίποτα σαν αυτή την ομάδα.
www.redplanet.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου